Βουλευτές, περιφερειάρχης και πρόεδροι επιμελητηρίων, κυνηγούσαν στην Αθήνα τον αρμόδιο ...Καραβοκύρη! Ν. Αγγελίδης: «Η Βουλγαρία και η Τουρκία θα μας λιώσουν αν δεν στηριχθεί η επιχειρηματικότητα» Ο πρόεδρος του ΕΒΕ Ροδόπης, διαβεβαίωσε: «Όποιος πιέζει παίρνει, θα νιώθουν καυτή την ανάσα μας» Ρεπορτάζ Δήμος Μπακιρτζάκης
Την αδήριτη ανάγκη της άμεσης καταβολής της επιδότησης του 12% του εργατικού κόστους στις επιχειρήσεις της Θράκης, υπογράμμισε με έμφαση ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Ροδόπης, Νίκος Αγγελίδης, μιλώντας στο «Ράδιο Χρόνος 87,5 fm» και στην εκπομπή του Δήμου Μπακιρτζάκη «Πολιτικό Ταγκό».
Ο κ. Αγγελίδης, μεταφέροντας τα αποτελέσματα των επαφών που είχαν ο ίδιος, συνάδελφοί του και ο περιφερειάρχης ΑΜ-Θ, στην Αθήνα με κυβερνητικά στελέχη και το στέλεχος του υπουργείου οικονομικών κ. Καραβοκύρη, με την υποστήριξη και τη συνδρομή του υφυπουργού δικαιοσύνης Γιώργου Πεταλωτή και του πρώην υπουργού Ευριπίδη Στυλιανίδη, επισήμανε ότι «Η Θράκη δεν είναι ούτε Λαμία, ούτε Πελοπόννησος, γιατί έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες». Δεδομένου ότι το συσσωρευθέν ποσό που οφείλεται στις επιχειρήσεις ανέρχεται στα 150 εκ. ευρώ, ο κ. Αγγελίδης κατέθεσε την πρόταση περί άμεσης καταβολής κάποιου εύλογου μέρους του, και συμψηφισμό του υπολοίπου με τα χρέη των επιχειρήσεων. Μάλιστα, χαρακτήρισε το δημόσιο ως «κοινό απατεώνα», αφού όπως είπε, «εμάς για τα λεφτά που χρωστάμε στην εφορία ή στα ασφαλιστικά ταμεία, μας περνούν και χειροπέδες, και την ίδια στιγμή, το δημόσιο μας χρωστάει πολλαπλάσια». Παράλληλα, αν και επισήμανε ότι «το 12% είναι νόμος του κράτους, αυτά τα λεφτά οφείλονται και θα δοθούν κάποια στιγμή», εντούτοις έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου παραπέμποντας στα φορολογικά καθεστώτα γειτονικών χωρών: «Το θέμα είναι να μη δοθούν όταν πια κλείσουν οι επιχειρήσεις. Η Βουλγαρία και η Τουρκία θα μας λιώσουν αν δεν έχουμε κάποια στήριξη». Ταυτόχρονα, επέκρινε τις προτεραιότητες που τίθενται από τον κυβερνητικό προγραμματισμό και τον τρόπο με τον οποίο αυτές καθορίζονται, λέγοντας: «Δεν μπορεί για κοινωνική εργασία, για να κάνεις αμφιλεγόμενες προσλήψεις stage στην περιοχή της κ. Κατσέλη, να μοιράζεις 50 εκ. ευρώ, και την ίδια ώρα να μην στηρίζεις τις επιχειρήσεις οδηγώντας τις είτε σε λουκέτο είτε σε μετανάστευση με αποτέλεσμα και απώλεια θέσεων εργασίας». Ακόμη, δεν παρέλειψε να στηλιτεύσει το γεγονός, ότι «τη στιγμή που εξαθλιώνεται ο κόσμος, να εξακολουθούν να υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι στις ΔΕΚΟ που αμείβονται με 5.000 ευρώ». Ωστόσο, ο πρόεδρος του ΕΒΕ Ροδόπης, εμφανίστηκε αποφασιστικός: «Όποιος πιέζει παίρνει», τόνισε, και διαβεβαίωσε: «Την ανάσα μας θα την έχουν στο σβέρκο τους το επόμενο χρονικό διάστημα. Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να κλείσουμε επιχειρήσεις». Άλλωστε, επί του πρακτέου στη δεδομένη στιγμή, η διακομματική «επιδρομή» στην Αθήνα, επέφερε κάτι θετικό. Όπως γνωστοποίησε ο κ. Αγγελίδης, «αποσπάσαμε την εκταμίευση μέχρι το τέλος του χρόνου, 20-22 εκ. ευρώ» Δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα της συνέντευξης που μεταδόθηκε από το ράδιο Χρόνος 87,5fm.
Έχετε ευχάριστα νέα να μας πείτε κύριε Αγγελίδη; Απ’ ότι φαίνεται η κάθοδος των επιμελητηρίων της Θράκης στην Αθήνα μετά από πρωτοβουλία σας, αλλά και την πρωτοβουλία των άλλων τριών προέδρων των επιμελητηρίων εδώ στην περιοχή, απέδωσε καρπούς;
- Δεν κομίζουμε κάτι χειροπιαστό. Βέβαια είναι θετικό το ότι ασκούμε πίεση σε επίπεδο επιμελητηρίων. Θυμάστε ότι με την προηγούμενή μας πίεση τον Μάιο, από τα 150.000.000 που έχουν μαζευτεί ως χρέος προς τις επιχειρήσεις μας από την επιδότηση του 12%, καταφέραμε με «χίλια ζόρια» να βγάλουμε μόλις τα 10.
Εκεί σταμάτησε όμως νομίζω κ. Αγγελίδη... Δόθηκαν σε ορισμένες επιχειρήσεις και σταμάτησε.
- Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο δεν κινηθήκαμε στην αρχή τα επιμελητήρια. Ενήργησαν οι συνδικαλιστικοί φορείς, και κατόπιν εμείς προσπαθήσαμε με τη βαρύτητα που έχουν οι δικοί μας φορείς, να κάνουμε τη δεύτερη επαφή, που ήταν στην ουσία η χθεσινή (σ.σ. προχθεσινή), γιατί είδαν ότι το πράγμα δεν πάει άλλο.
Συναντηθήκατε με τον κ. Μωραΐτη και τον κ. Ξυνίδη στο υπουργείο Οικονομικών, έτσι δεν είναι;
- Θα σας πω το πρώτο σκεπτικό. Επειδή αυτή τη στιγμή οφείλονται επτά εξάμηνα, υπάρχουν οι επιχειρήσεις οι οποίες έχουν να παίρνουν 40-50-70-80 και 100.000 ευρώ η καθεμία από αυτό το οποίο συνυπολόγισαν στο κόστος παραγωγής, και έχουν πληρώσει και εφορία, έχουν κάνει εκκαθάριση των βιβλίων τους. Θα πρέπει να ξέρετε ότι αυτή τη στιγμή οι επιχειρήσεις κλείνουν για 10.000 ευρώ, για 20.000 ευρώ, και έχουν να παίρνουν από το 12%...
Και δεν γίνεται και συμψηφισμός όπως μου λένε οι περισσότεροι κ. Αγγελίδη. Δηλαδή άλλο ένα απαράδεκτο φαινόμενο: να χρωστάς, να σου χρωστάνε, και να σου λένε «πλήρωσε».
- Εκεί θα καταλήξω. Τα επιχειρήματά μας, τα οποία υποστηρίξαμε και δώσαμε με υπόμνημα, είναι ισχυρά και αποδεικνύουν το γιατί πρέπει να δίνεται το 12% εδώ, ή τέλος πάντων να εξοφληθεί τουλάχιστον αυτό που οφείλεται. Πρώτος στόχος ήταν να λύσουμε κάποια στιγμή το θέμα. Να μην πηγαινοερχόμαστε κάθε δυο μήνες στην Αθήνα σαν τους επαίτες για να παίρνουμε 5.000.000, να ερχόμαστε να τα μοιράζουμε στις επιχειρήσεις, να μη φτάνουν τα χρήματα, άλλος να παίρνει, άλλος να μην παίρνει, και να έχουμε αυτό το φαινόμενο. Στόχος λοιπόν ήταν να βρούμε μια συνολική λύση, δηλαδή τι συμβαίνει και τι έχει σκοπό να κάνει η πολιτεία σαν προγραμματισμό, για να ξέρουμε τι μας γίνεται.
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν; Διότι τόσα χρέη που μαζεύτηκαν, κάποια στιγμή, κανείς δεν ξέρει αν υπάρχει μέλλον στην επιδότηση του κόστους εργασίας με αυτό το 12%.
- Είναι νόμος του κράτους. Αυτά τα λεφτά οφείλονται. Αυτά τα λεφτά θα δοθούν κάποια στιγμή. Το θέμα είναι να μη δοθούν σε κλειστές επιχειρήσεις. Όταν με αυτά τα λεφτά σώζονται οι επιχειρήσεις, δε θα τα βγάλουμε να τα πληρώσουμε όταν οι επιχειρήσεις θα είναι ήδη κλειστές. Δηλαδή αυτό που πρέπει να αποφευχθεί, είναι το η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε. Ο δεύτερος στόχος που είχαμε, ήταν να δούμε άμεσα πόσα χρήματα μπορούμε να βγάλουμε μετρητά, και ο τρίτος βέβαια στόχος που είχαμε βάλει, είναι ότι εφόσον εμείς σε αυτή τη χώρα ζούμε, ξέρουμε τι γίνεται. Αν δεν μπορούν να καταβάλλουν όλα τα μετρητά, τα 150.000.000, να βρούμε έναν τρόπο να γίνει ένας συμψηφισμός. Αυτοί ήταν οι τρεις στόχοι.
Βρεθήκατε λοιπόν εκεί με τους υπουργούς…
- Προγραμματισμό δεν μπορούμε να κάνουμε, γιατί απλούστατα μας κωλύει το ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Το ότι μας κάνουν ραντεβού είμαστε εξαίρεση λένε, γιατί έχουμε μια δυσπιστία που υποστηρίξαμε ότι πρέπει να έχουμε για τη Θράκη. Γιατί Θράκη, δεν είναι ούτε Λαμία, ούτε Πελοπόννησος, έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Το εξήγησα αυτό και τηλεφωνικά και με έγγραφα, και το υποστήριξα και εκεί. Επομένως, προγραμματισμό πάνω σε αυτό δεν έχουμε. Όσον αφορά την καταβολή των μετρητών, αυτό που αποσπάσαμε ήταν ότι μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου θα μας πούνε πόσα μετρητά θα εκταμιεύσουν για τις επιχειρήσεις μέχρι το τέλος του χρόνου. Αυτό δηλαδή σημαίνει, ότι, αν υπολογίζω καλά με νούμερα, χωρίς να τα έχουμε συζητήσει στο τραπέζι, θα πάρουμε γύρω στα 20-22 εκατομμύρια μέχρι το τέλος του χρόνου. Καταλαβαίνετε όμως, ότι στο τέλος του χρόνου θα έχει προστεθεί και το δεύτερο εξάμηνο του 2011, και θα έχουμε γυρίσει πάλι στο ίδιο ποσό του χρέους. Αυτά όμως είναι τα δεδομένα τα οποία έχουμε αυτή τη στιγμή ως προς την καταβολή. Εκείνο όμως στο οποίο εστιάσαμε και το οποίο κυνηγήσαμε πολύ, ήταν ο συμψηφισμός.
Αυτό νομίζω καίει και παραπάνω τους επιχειρηματίες κ. Αγγελίδη…
- Εξαρτάται. Και θα σας εξηγήσω γιατί λέω εξαρτάται. Εξαρτάται ποια χρέη μπαίνουν, γιατί δεν μπαίνουν όλα. Προσέξτε τώρα. Εμείς, για τα λεφτά που χρωστάμε – ας πούμε στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία – πάνω από ένα ποσό, βάσει νόμου, μας περνούν και χειροπέδες και μας στέλνουν και μέσα, και την ίδια στιγμή το δημόσιο μας χρωστάει πολλαπλάσια λεφτά και δε μας τα δίνει. Δηλαδή μας οδηγεί σε κλείσιμο και πολλές φορές και σε ποινικό αδίκημα, τη στιγμή που εκείνο μας οφείλει περισσότερα. Δηλαδή φέρεται ως κοινός απατεώνας. Ε, λοιπόν, αυτό πρέπει να λήξει. Αυτό κυνηγήσαμε. μας είπαν λοιπόν ο κ. Μωραΐτης και ο κ. Ξυνίδης, ότι αυτό είναι θέμα που άπτεται του υπουργείου οικονομικών. Ωραία, είπαμε, δεν φεύγουμε. Πάμε να βρούμε τον υφυπουργό Οικονομικών. Ο υφυπουργός Οικονομικών ήταν στη βουλή όπου ψήφιζαν το νομοσχέδιο για τη Siemens. Πήγαμε στη βουλή. Βρήκαμε τον κ. Οικονόμου και καθίσαμε και το συζητήσαμε με τη βοήθεια και την παρουσία και του κ. Στυλιανίδη. Το συζητήσαμε και ήταν θετικός ο κ. Οικονόμου, αλλά μας είπε ότι αρμόδιος είναι ο κ. Καραβοκύρης, ο υπεύθυνός του, τον οποίο σηκωθήκαμε από τη Βουλή και πήγαμε και τον βρήκαμε εκείνη την ώρα. Την ίδια μέρα που πετούσαμε για επιστροφή με το αεροπλάνο, μέχρι την τελευταία στιγμή τρέχαμε γι’ αυτό.
Λειτουργήσατε ως ντεντέκτιβ δηλαδή;
- Είπαμε ότι δε φεύγουμε από εδώ αν δε βρούμε λύση. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή αποσπάσαμε την υπόσχεση και θα είμαστε από κοντά με το συνεργάτη του κ. Οικονόμου, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε τι ακριβώς θα γίνει. Και το λεπτό σημείο, είναι το εξής: Ο ΟΑΕΔ που ως ενδιάμεσος φορέας μοιράζει τα χρήματα αυτά στις επιχειρήσεις, δεν θεωρείται στενός δημόσιος τομέας, και δεν μπορεί να γίνει συμψηφισμός, αν και τα δύο ποσά δεν αναφέρονται στο στενό δημόσιο τομέα σύμφωνα με το νόμο. Προσπαθούμε ο ΟΑΕΔ να χαρακτηριστεί ως στενός δημόσιος τομέας για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε το εμπόδιο και να κάνουμε συμψηφισμό μόνο με χρέη που αναφέρονται στο στενό δημόσιο τομέα, δηλαδή στα υπουργεία. Βλέπουμε όλοι ότι υπάρχει στενότητα, να μπορέσουμε να τα συμψηφίσουμε διαφορετικά οι επιχειρήσεις της Β. Ελλάδας, που αποτελούν και την αιχμή του δόρατος για την ανάκαμψη αυτής έρημης της οικονομίας, υπάρχει περίπτωση να κλείσουν, ή να μεταφερθούν. Τα επιχειρήματά μας ήταν συγκεκριμένα. Η Βουλγαρία και η Τουρκία, με τα δεδομένα που έχουν στη φορολογία και στο μισθολογικό τους, θα μας λιώσουν αν δεν έχουμε κάποια στήριξη. Είναι αλήθεια αυτό. Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι δεν μπορούν οι επιχειρηματίες να αντικαταστήσουν την καθυστέρηση του 12% πια με τραπεζικό δανεισμό. Αυτά είναι αλήθειες οι οποίες δείχνουν ότι την ώρα που μοιράζεις διακοινωνική εργασία 30 και 40 και 50.000.000 για να κάνεις αμφιλεγόμενες προσλήψεις stage στην περιοχή της κ. Κατσέλη, δεν δίνονται χρήματα για τις επιχειρήσεις, και κλείνουν οι επιχειρήσεις χάνοντας θέσεις εργασίας.
Αν ήθελαν να κάνουν κάτι, μια νομοθετική ρύθμιση, μια απόφαση υπουργού, ένα προεδρικό διάταγμα, κάτι θα έβρισκαν, θα έβρισκαν μια λύση όπως βρίσκουν σε πολλά άλλα...
- Είναι λυπηρό ότι αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά όποιος πιέζει παίρνει, και να είστε σίγουροι ότι την ανάσα μας θα την έχουν στο σβέρκο τους το επόμενο χρονικό διάστημα. Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να κλείσουμε επιχειρήσεις λόγω ολιγωρίας κάποιων υπαλλήλων των υπουργείων.
Πώς εκτιμάτε όλα αυτά τα οποία ακούστηκαν μετά τη σύνοδο των Βρυξελλών, που ακόμα δεν έχουν σχηματοποιηθεί βέβαια. Θα δώσουν μια ανάσα στην αγορά;
- Καταρχήν πιστεύω ότι το μόνο θετικό που κερδίσαμε, είναι ότι σταματάει αυτή η καταστροφολογία ότι αύριο πτωχεύουμε, ότι κλείνουν οι τράπεζες, ρημάζουν τα πάντα. Από εκεί και πέρα, αυτά που αποκομίσαμε από μία πολύ αμυντική στάση της ευρωπαϊκής ένωσης, είναι ότι μία χώρα σαν την Ελλάδα μπαίνει στο γύψο για τα επόμενα τριάντα χρόνια, και μπαίνει σε μία κατάσταση η οποία πραγματικά θα ζορίσει τους πολίτες της. Δεν είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή να εξαθλιώνεται ο κόσμος, να χάνει τις δουλειές του στον ιδιωτικό χώρο, να μειώνονται οι μισθοί των χιλίων ευρώ και να εξακολουθούμε να έχουμε στις ΔΕΚΟ ανθρώπους που παίρνουν 5 και 6 χιλιάδες και για να μην πειράξουμε το αίμα μας και τα παιδιά μας να δίνουμε μια εικόνα στο εξωτερικό. Αυτή τη στιγμή πρέπει να πάρει γενναίες αποφάσεις η χώρα και μιλάω για τη χώρα, ούτε καν για μια κυβέρνηση, η χώρα συνολικά».
Ο κ. Αγγελίδης, μεταφέροντας τα αποτελέσματα των επαφών που είχαν ο ίδιος, συνάδελφοί του και ο περιφερειάρχης ΑΜ-Θ, στην Αθήνα με κυβερνητικά στελέχη και το στέλεχος του υπουργείου οικονομικών κ. Καραβοκύρη, με την υποστήριξη και τη συνδρομή του υφυπουργού δικαιοσύνης Γιώργου Πεταλωτή και του πρώην υπουργού Ευριπίδη Στυλιανίδη, επισήμανε ότι «Η Θράκη δεν είναι ούτε Λαμία, ούτε Πελοπόννησος, γιατί έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες». Δεδομένου ότι το συσσωρευθέν ποσό που οφείλεται στις επιχειρήσεις ανέρχεται στα 150 εκ. ευρώ, ο κ. Αγγελίδης κατέθεσε την πρόταση περί άμεσης καταβολής κάποιου εύλογου μέρους του, και συμψηφισμό του υπολοίπου με τα χρέη των επιχειρήσεων. Μάλιστα, χαρακτήρισε το δημόσιο ως «κοινό απατεώνα», αφού όπως είπε, «εμάς για τα λεφτά που χρωστάμε στην εφορία ή στα ασφαλιστικά ταμεία, μας περνούν και χειροπέδες, και την ίδια στιγμή, το δημόσιο μας χρωστάει πολλαπλάσια». Παράλληλα, αν και επισήμανε ότι «το 12% είναι νόμος του κράτους, αυτά τα λεφτά οφείλονται και θα δοθούν κάποια στιγμή», εντούτοις έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου παραπέμποντας στα φορολογικά καθεστώτα γειτονικών χωρών: «Το θέμα είναι να μη δοθούν όταν πια κλείσουν οι επιχειρήσεις. Η Βουλγαρία και η Τουρκία θα μας λιώσουν αν δεν έχουμε κάποια στήριξη». Ταυτόχρονα, επέκρινε τις προτεραιότητες που τίθενται από τον κυβερνητικό προγραμματισμό και τον τρόπο με τον οποίο αυτές καθορίζονται, λέγοντας: «Δεν μπορεί για κοινωνική εργασία, για να κάνεις αμφιλεγόμενες προσλήψεις stage στην περιοχή της κ. Κατσέλη, να μοιράζεις 50 εκ. ευρώ, και την ίδια ώρα να μην στηρίζεις τις επιχειρήσεις οδηγώντας τις είτε σε λουκέτο είτε σε μετανάστευση με αποτέλεσμα και απώλεια θέσεων εργασίας». Ακόμη, δεν παρέλειψε να στηλιτεύσει το γεγονός, ότι «τη στιγμή που εξαθλιώνεται ο κόσμος, να εξακολουθούν να υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι στις ΔΕΚΟ που αμείβονται με 5.000 ευρώ». Ωστόσο, ο πρόεδρος του ΕΒΕ Ροδόπης, εμφανίστηκε αποφασιστικός: «Όποιος πιέζει παίρνει», τόνισε, και διαβεβαίωσε: «Την ανάσα μας θα την έχουν στο σβέρκο τους το επόμενο χρονικό διάστημα. Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να κλείσουμε επιχειρήσεις». Άλλωστε, επί του πρακτέου στη δεδομένη στιγμή, η διακομματική «επιδρομή» στην Αθήνα, επέφερε κάτι θετικό. Όπως γνωστοποίησε ο κ. Αγγελίδης, «αποσπάσαμε την εκταμίευση μέχρι το τέλος του χρόνου, 20-22 εκ. ευρώ» Δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα της συνέντευξης που μεταδόθηκε από το ράδιο Χρόνος 87,5fm.
Έχετε ευχάριστα νέα να μας πείτε κύριε Αγγελίδη; Απ’ ότι φαίνεται η κάθοδος των επιμελητηρίων της Θράκης στην Αθήνα μετά από πρωτοβουλία σας, αλλά και την πρωτοβουλία των άλλων τριών προέδρων των επιμελητηρίων εδώ στην περιοχή, απέδωσε καρπούς;
- Δεν κομίζουμε κάτι χειροπιαστό. Βέβαια είναι θετικό το ότι ασκούμε πίεση σε επίπεδο επιμελητηρίων. Θυμάστε ότι με την προηγούμενή μας πίεση τον Μάιο, από τα 150.000.000 που έχουν μαζευτεί ως χρέος προς τις επιχειρήσεις μας από την επιδότηση του 12%, καταφέραμε με «χίλια ζόρια» να βγάλουμε μόλις τα 10.
Εκεί σταμάτησε όμως νομίζω κ. Αγγελίδη... Δόθηκαν σε ορισμένες επιχειρήσεις και σταμάτησε.
- Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο δεν κινηθήκαμε στην αρχή τα επιμελητήρια. Ενήργησαν οι συνδικαλιστικοί φορείς, και κατόπιν εμείς προσπαθήσαμε με τη βαρύτητα που έχουν οι δικοί μας φορείς, να κάνουμε τη δεύτερη επαφή, που ήταν στην ουσία η χθεσινή (σ.σ. προχθεσινή), γιατί είδαν ότι το πράγμα δεν πάει άλλο.
Συναντηθήκατε με τον κ. Μωραΐτη και τον κ. Ξυνίδη στο υπουργείο Οικονομικών, έτσι δεν είναι;
- Θα σας πω το πρώτο σκεπτικό. Επειδή αυτή τη στιγμή οφείλονται επτά εξάμηνα, υπάρχουν οι επιχειρήσεις οι οποίες έχουν να παίρνουν 40-50-70-80 και 100.000 ευρώ η καθεμία από αυτό το οποίο συνυπολόγισαν στο κόστος παραγωγής, και έχουν πληρώσει και εφορία, έχουν κάνει εκκαθάριση των βιβλίων τους. Θα πρέπει να ξέρετε ότι αυτή τη στιγμή οι επιχειρήσεις κλείνουν για 10.000 ευρώ, για 20.000 ευρώ, και έχουν να παίρνουν από το 12%...
Και δεν γίνεται και συμψηφισμός όπως μου λένε οι περισσότεροι κ. Αγγελίδη. Δηλαδή άλλο ένα απαράδεκτο φαινόμενο: να χρωστάς, να σου χρωστάνε, και να σου λένε «πλήρωσε».
- Εκεί θα καταλήξω. Τα επιχειρήματά μας, τα οποία υποστηρίξαμε και δώσαμε με υπόμνημα, είναι ισχυρά και αποδεικνύουν το γιατί πρέπει να δίνεται το 12% εδώ, ή τέλος πάντων να εξοφληθεί τουλάχιστον αυτό που οφείλεται. Πρώτος στόχος ήταν να λύσουμε κάποια στιγμή το θέμα. Να μην πηγαινοερχόμαστε κάθε δυο μήνες στην Αθήνα σαν τους επαίτες για να παίρνουμε 5.000.000, να ερχόμαστε να τα μοιράζουμε στις επιχειρήσεις, να μη φτάνουν τα χρήματα, άλλος να παίρνει, άλλος να μην παίρνει, και να έχουμε αυτό το φαινόμενο. Στόχος λοιπόν ήταν να βρούμε μια συνολική λύση, δηλαδή τι συμβαίνει και τι έχει σκοπό να κάνει η πολιτεία σαν προγραμματισμό, για να ξέρουμε τι μας γίνεται.
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν; Διότι τόσα χρέη που μαζεύτηκαν, κάποια στιγμή, κανείς δεν ξέρει αν υπάρχει μέλλον στην επιδότηση του κόστους εργασίας με αυτό το 12%.
- Είναι νόμος του κράτους. Αυτά τα λεφτά οφείλονται. Αυτά τα λεφτά θα δοθούν κάποια στιγμή. Το θέμα είναι να μη δοθούν σε κλειστές επιχειρήσεις. Όταν με αυτά τα λεφτά σώζονται οι επιχειρήσεις, δε θα τα βγάλουμε να τα πληρώσουμε όταν οι επιχειρήσεις θα είναι ήδη κλειστές. Δηλαδή αυτό που πρέπει να αποφευχθεί, είναι το η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε. Ο δεύτερος στόχος που είχαμε, ήταν να δούμε άμεσα πόσα χρήματα μπορούμε να βγάλουμε μετρητά, και ο τρίτος βέβαια στόχος που είχαμε βάλει, είναι ότι εφόσον εμείς σε αυτή τη χώρα ζούμε, ξέρουμε τι γίνεται. Αν δεν μπορούν να καταβάλλουν όλα τα μετρητά, τα 150.000.000, να βρούμε έναν τρόπο να γίνει ένας συμψηφισμός. Αυτοί ήταν οι τρεις στόχοι.
Βρεθήκατε λοιπόν εκεί με τους υπουργούς…
- Προγραμματισμό δεν μπορούμε να κάνουμε, γιατί απλούστατα μας κωλύει το ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Το ότι μας κάνουν ραντεβού είμαστε εξαίρεση λένε, γιατί έχουμε μια δυσπιστία που υποστηρίξαμε ότι πρέπει να έχουμε για τη Θράκη. Γιατί Θράκη, δεν είναι ούτε Λαμία, ούτε Πελοπόννησος, έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Το εξήγησα αυτό και τηλεφωνικά και με έγγραφα, και το υποστήριξα και εκεί. Επομένως, προγραμματισμό πάνω σε αυτό δεν έχουμε. Όσον αφορά την καταβολή των μετρητών, αυτό που αποσπάσαμε ήταν ότι μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου θα μας πούνε πόσα μετρητά θα εκταμιεύσουν για τις επιχειρήσεις μέχρι το τέλος του χρόνου. Αυτό δηλαδή σημαίνει, ότι, αν υπολογίζω καλά με νούμερα, χωρίς να τα έχουμε συζητήσει στο τραπέζι, θα πάρουμε γύρω στα 20-22 εκατομμύρια μέχρι το τέλος του χρόνου. Καταλαβαίνετε όμως, ότι στο τέλος του χρόνου θα έχει προστεθεί και το δεύτερο εξάμηνο του 2011, και θα έχουμε γυρίσει πάλι στο ίδιο ποσό του χρέους. Αυτά όμως είναι τα δεδομένα τα οποία έχουμε αυτή τη στιγμή ως προς την καταβολή. Εκείνο όμως στο οποίο εστιάσαμε και το οποίο κυνηγήσαμε πολύ, ήταν ο συμψηφισμός.
Αυτό νομίζω καίει και παραπάνω τους επιχειρηματίες κ. Αγγελίδη…
- Εξαρτάται. Και θα σας εξηγήσω γιατί λέω εξαρτάται. Εξαρτάται ποια χρέη μπαίνουν, γιατί δεν μπαίνουν όλα. Προσέξτε τώρα. Εμείς, για τα λεφτά που χρωστάμε – ας πούμε στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία – πάνω από ένα ποσό, βάσει νόμου, μας περνούν και χειροπέδες και μας στέλνουν και μέσα, και την ίδια στιγμή το δημόσιο μας χρωστάει πολλαπλάσια λεφτά και δε μας τα δίνει. Δηλαδή μας οδηγεί σε κλείσιμο και πολλές φορές και σε ποινικό αδίκημα, τη στιγμή που εκείνο μας οφείλει περισσότερα. Δηλαδή φέρεται ως κοινός απατεώνας. Ε, λοιπόν, αυτό πρέπει να λήξει. Αυτό κυνηγήσαμε. μας είπαν λοιπόν ο κ. Μωραΐτης και ο κ. Ξυνίδης, ότι αυτό είναι θέμα που άπτεται του υπουργείου οικονομικών. Ωραία, είπαμε, δεν φεύγουμε. Πάμε να βρούμε τον υφυπουργό Οικονομικών. Ο υφυπουργός Οικονομικών ήταν στη βουλή όπου ψήφιζαν το νομοσχέδιο για τη Siemens. Πήγαμε στη βουλή. Βρήκαμε τον κ. Οικονόμου και καθίσαμε και το συζητήσαμε με τη βοήθεια και την παρουσία και του κ. Στυλιανίδη. Το συζητήσαμε και ήταν θετικός ο κ. Οικονόμου, αλλά μας είπε ότι αρμόδιος είναι ο κ. Καραβοκύρης, ο υπεύθυνός του, τον οποίο σηκωθήκαμε από τη Βουλή και πήγαμε και τον βρήκαμε εκείνη την ώρα. Την ίδια μέρα που πετούσαμε για επιστροφή με το αεροπλάνο, μέχρι την τελευταία στιγμή τρέχαμε γι’ αυτό.
Λειτουργήσατε ως ντεντέκτιβ δηλαδή;
- Είπαμε ότι δε φεύγουμε από εδώ αν δε βρούμε λύση. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή αποσπάσαμε την υπόσχεση και θα είμαστε από κοντά με το συνεργάτη του κ. Οικονόμου, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε τι ακριβώς θα γίνει. Και το λεπτό σημείο, είναι το εξής: Ο ΟΑΕΔ που ως ενδιάμεσος φορέας μοιράζει τα χρήματα αυτά στις επιχειρήσεις, δεν θεωρείται στενός δημόσιος τομέας, και δεν μπορεί να γίνει συμψηφισμός, αν και τα δύο ποσά δεν αναφέρονται στο στενό δημόσιο τομέα σύμφωνα με το νόμο. Προσπαθούμε ο ΟΑΕΔ να χαρακτηριστεί ως στενός δημόσιος τομέας για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε το εμπόδιο και να κάνουμε συμψηφισμό μόνο με χρέη που αναφέρονται στο στενό δημόσιο τομέα, δηλαδή στα υπουργεία. Βλέπουμε όλοι ότι υπάρχει στενότητα, να μπορέσουμε να τα συμψηφίσουμε διαφορετικά οι επιχειρήσεις της Β. Ελλάδας, που αποτελούν και την αιχμή του δόρατος για την ανάκαμψη αυτής έρημης της οικονομίας, υπάρχει περίπτωση να κλείσουν, ή να μεταφερθούν. Τα επιχειρήματά μας ήταν συγκεκριμένα. Η Βουλγαρία και η Τουρκία, με τα δεδομένα που έχουν στη φορολογία και στο μισθολογικό τους, θα μας λιώσουν αν δεν έχουμε κάποια στήριξη. Είναι αλήθεια αυτό. Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι δεν μπορούν οι επιχειρηματίες να αντικαταστήσουν την καθυστέρηση του 12% πια με τραπεζικό δανεισμό. Αυτά είναι αλήθειες οι οποίες δείχνουν ότι την ώρα που μοιράζεις διακοινωνική εργασία 30 και 40 και 50.000.000 για να κάνεις αμφιλεγόμενες προσλήψεις stage στην περιοχή της κ. Κατσέλη, δεν δίνονται χρήματα για τις επιχειρήσεις, και κλείνουν οι επιχειρήσεις χάνοντας θέσεις εργασίας.
Αν ήθελαν να κάνουν κάτι, μια νομοθετική ρύθμιση, μια απόφαση υπουργού, ένα προεδρικό διάταγμα, κάτι θα έβρισκαν, θα έβρισκαν μια λύση όπως βρίσκουν σε πολλά άλλα...
- Είναι λυπηρό ότι αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά όποιος πιέζει παίρνει, και να είστε σίγουροι ότι την ανάσα μας θα την έχουν στο σβέρκο τους το επόμενο χρονικό διάστημα. Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να κλείσουμε επιχειρήσεις λόγω ολιγωρίας κάποιων υπαλλήλων των υπουργείων.
Πώς εκτιμάτε όλα αυτά τα οποία ακούστηκαν μετά τη σύνοδο των Βρυξελλών, που ακόμα δεν έχουν σχηματοποιηθεί βέβαια. Θα δώσουν μια ανάσα στην αγορά;
- Καταρχήν πιστεύω ότι το μόνο θετικό που κερδίσαμε, είναι ότι σταματάει αυτή η καταστροφολογία ότι αύριο πτωχεύουμε, ότι κλείνουν οι τράπεζες, ρημάζουν τα πάντα. Από εκεί και πέρα, αυτά που αποκομίσαμε από μία πολύ αμυντική στάση της ευρωπαϊκής ένωσης, είναι ότι μία χώρα σαν την Ελλάδα μπαίνει στο γύψο για τα επόμενα τριάντα χρόνια, και μπαίνει σε μία κατάσταση η οποία πραγματικά θα ζορίσει τους πολίτες της. Δεν είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή να εξαθλιώνεται ο κόσμος, να χάνει τις δουλειές του στον ιδιωτικό χώρο, να μειώνονται οι μισθοί των χιλίων ευρώ και να εξακολουθούμε να έχουμε στις ΔΕΚΟ ανθρώπους που παίρνουν 5 και 6 χιλιάδες και για να μην πειράξουμε το αίμα μας και τα παιδιά μας να δίνουμε μια εικόνα στο εξωτερικό. Αυτή τη στιγμή πρέπει να πάρει γενναίες αποφάσεις η χώρα και μιλάω για τη χώρα, ούτε καν για μια κυβέρνηση, η χώρα συνολικά».
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News
