Να διοχετευθούν πόροι στην παραγωγική οικονομία να δοθεί το 12% μόνο στις επιχειρήσεις του κλάδου μεταποίησης. Ρεπορτάζ Mελαχροινή Μαρτίδου
Μιλά με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης του ο πρόεδρος του συνδέσμου βιομηχανιών Ξάνθης Βασίλης Σκαρλάτος για όσα ζούμε τώρα ως μεθόδευση που προϋπήρχε, ενώ ρίχνει και ευθύνες στην δική του γενιά.
Ζούμε μια εποχή που είναι πάρα πολύ δύσκολη για τα νέα παιδιά και τις νέες γενιές που καλούνται να τη διεκδικήσουν κ. πρόεδρε;
-Αυτό που μας συμβαίνει σήμερα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, είναι στρωμένο θαρρείς με τρόπο μεθοδευμένο για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο που είμαστε τώρα. Θεωρώ, φέροντας και το βάρος της ευθύνης μιας γενιάς που έτσι και αλλιώς τελειώνει, θεωρώ ότι είναι πρόστυχο από την δική μας πλευρά ότι αφήνουμε αυτό τον λογαριασμό της ψεύτικης ευμάρειας, της δανεικής ευμάρειας που ως τώρα διαβιώναμε, τον αφήνουμε να τον πληρώσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας...
Είναι πολύ δύσκολες οι εποχές, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι πια με αέρα δεν μπορούμε να βγούμε από την λούμπα στην οποία έχουμε περιπέσει. Πρέπει να προσεχθεί πάση θυσία και να διοχετευτούν πόροι στην παραγωγική οικονομία και εννοούμε κάτι παράγουμε και κάτι μπορούμε να πουλάμε, με τιμές και τρόπο και ποιότητα ανταγωνιστικό, αν επιλέξαμε σωστά και συνειδητοποιημένα ότι πρέπει να είμαστε ενταγμένοι στις ανοιχτές κοινωνίες και αγορές, ειδάλλως το κλείνουμε και πάμε στους άλλους «παράδεισους», τους παλιούς…
Δεν σας ακούω καθόλου αισιόδοξο. Πιστεύετε στην νοοτροπία, στο φιλότιμο, στην αίσθηση αλληλεγγύης που αναπτύσσουν οι Έλληνες όταν υπάρχει κίνδυνος;
-Όλοι λέμε ότι είμαστε φύση αισιόδοξοι άνθρωποι και μάλιστα οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν μπει στη διαδικασία της παραγωγής και είναι και αυτοδημιούργητοι, αυτό το στοιχείο συνυπάρχει μέσα στο DNA τους. Ως εκ τούτου δεν θα έλεγα απαισιοδοξία, λέω ρεαλισμό. Στρώσαμε έως τώρα έτσι τα πράγματα γύρω μας, τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας ήταν αυτά που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Βεβαίως, υπάρχουν οι κρυμμένες δυνάμεις, υπάρχει η σπίθα η οποία θα μπορούσε να δώσει, αρκεί πολύ γρήγορα να κάνουν αυτά που πρέπει και όλοι τα ξέρουμε. Προσωπικά τουλάχιστον ασκώντας συνδικαλιστική δράση στο επιχειρείν, διαπίστωσα ότι διαχρονικά όλοι ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν, και οι μπλε και οι πράσινοι, όμως κανείς δεν αναλάμβανε το πολιτικό κόστος για να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Ακόμη και τώρα, στο 12 και 5, όχι στο 12 παρά 5, έτσι νομίζω ας ευχηθούμε ότι θα βάλουμε μυαλό.
Σχετικά με τα άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύνδεσμος Βιομηχάνων της Θράκης, υπάρχει κάποια αισιόδοξη προοπτική για το 12%, για τον αγώνα που κάνετε γενικώς;
-Πρόσφατα είχαμε μια κίνηση λίγο πριν το Πάσχα όπου κάναμε ένα διάγγελμα στους αρμόδιους υπουργούς και στον πρωθυπουργό και κινήθηκε μια διαδικασία για να πάρουμε κάποια χρήματα από το 12%. Ήδη ξεκίνησε αυτή η διαδικασία να κινείται και θα δοθεί το ένα εξάμηνο. Προέκυψε ένα θέμα διεκδικώντας αυτά τα χρήματα με βάση τον νόμο με τον οποίο δικαιούμασταν να πάρουμε αυτά τα λεφτά. Εκεί προέκυψε ότι ο αρχικός νόμος δίνει αυτή την υποβοήθηση στις μεταποιητικές, από εκεί και πέρα όμως, από το 1988 και μετά, μέσα στη διαδικασία αυτή μπήκαν και άλλοι κλάδοι, διογκώθηκε πάρα πολύ, με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή μόνο το 20% των κονδυλίων αυτών να πηγαίνουν στην μεταποίηση για την οποία δημιουργήθηκε αυτή η ρύθμιση και το υπόλοιπο 80% να σκορπίζει αλλού…. Ζητήσαμε να το ξεκαθαρίσουν το θέμα, αν θέλουν να ενισχύουν όλη την περιοχή γεωγραφικά, όλα τα επαγγέλματα, αυτό το επιζητούμε, αν το μπορούν όμως, αν δεν το μπορούν, τότε δεν μπορούν να βγάζουν την μεταποίηση απ’ έξω γιατί ο βασικός κλάδος για τον οποίο δημιουργήθηκε αυτός ο νόμος ήταν η μεταποίηση. Ως εκ τούτου να βρουν τα λεφτά και να μας τα δώσουν», θα πει καταλήγοντας.
Ζούμε μια εποχή που είναι πάρα πολύ δύσκολη για τα νέα παιδιά και τις νέες γενιές που καλούνται να τη διεκδικήσουν κ. πρόεδρε;
-Αυτό που μας συμβαίνει σήμερα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, είναι στρωμένο θαρρείς με τρόπο μεθοδευμένο για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο που είμαστε τώρα. Θεωρώ, φέροντας και το βάρος της ευθύνης μιας γενιάς που έτσι και αλλιώς τελειώνει, θεωρώ ότι είναι πρόστυχο από την δική μας πλευρά ότι αφήνουμε αυτό τον λογαριασμό της ψεύτικης ευμάρειας, της δανεικής ευμάρειας που ως τώρα διαβιώναμε, τον αφήνουμε να τον πληρώσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας...
Είναι πολύ δύσκολες οι εποχές, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι πια με αέρα δεν μπορούμε να βγούμε από την λούμπα στην οποία έχουμε περιπέσει. Πρέπει να προσεχθεί πάση θυσία και να διοχετευτούν πόροι στην παραγωγική οικονομία και εννοούμε κάτι παράγουμε και κάτι μπορούμε να πουλάμε, με τιμές και τρόπο και ποιότητα ανταγωνιστικό, αν επιλέξαμε σωστά και συνειδητοποιημένα ότι πρέπει να είμαστε ενταγμένοι στις ανοιχτές κοινωνίες και αγορές, ειδάλλως το κλείνουμε και πάμε στους άλλους «παράδεισους», τους παλιούς…
Δεν σας ακούω καθόλου αισιόδοξο. Πιστεύετε στην νοοτροπία, στο φιλότιμο, στην αίσθηση αλληλεγγύης που αναπτύσσουν οι Έλληνες όταν υπάρχει κίνδυνος;
-Όλοι λέμε ότι είμαστε φύση αισιόδοξοι άνθρωποι και μάλιστα οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν μπει στη διαδικασία της παραγωγής και είναι και αυτοδημιούργητοι, αυτό το στοιχείο συνυπάρχει μέσα στο DNA τους. Ως εκ τούτου δεν θα έλεγα απαισιοδοξία, λέω ρεαλισμό. Στρώσαμε έως τώρα έτσι τα πράγματα γύρω μας, τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας ήταν αυτά που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Βεβαίως, υπάρχουν οι κρυμμένες δυνάμεις, υπάρχει η σπίθα η οποία θα μπορούσε να δώσει, αρκεί πολύ γρήγορα να κάνουν αυτά που πρέπει και όλοι τα ξέρουμε. Προσωπικά τουλάχιστον ασκώντας συνδικαλιστική δράση στο επιχειρείν, διαπίστωσα ότι διαχρονικά όλοι ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν, και οι μπλε και οι πράσινοι, όμως κανείς δεν αναλάμβανε το πολιτικό κόστος για να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Ακόμη και τώρα, στο 12 και 5, όχι στο 12 παρά 5, έτσι νομίζω ας ευχηθούμε ότι θα βάλουμε μυαλό.
Σχετικά με τα άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύνδεσμος Βιομηχάνων της Θράκης, υπάρχει κάποια αισιόδοξη προοπτική για το 12%, για τον αγώνα που κάνετε γενικώς;
-Πρόσφατα είχαμε μια κίνηση λίγο πριν το Πάσχα όπου κάναμε ένα διάγγελμα στους αρμόδιους υπουργούς και στον πρωθυπουργό και κινήθηκε μια διαδικασία για να πάρουμε κάποια χρήματα από το 12%. Ήδη ξεκίνησε αυτή η διαδικασία να κινείται και θα δοθεί το ένα εξάμηνο. Προέκυψε ένα θέμα διεκδικώντας αυτά τα χρήματα με βάση τον νόμο με τον οποίο δικαιούμασταν να πάρουμε αυτά τα λεφτά. Εκεί προέκυψε ότι ο αρχικός νόμος δίνει αυτή την υποβοήθηση στις μεταποιητικές, από εκεί και πέρα όμως, από το 1988 και μετά, μέσα στη διαδικασία αυτή μπήκαν και άλλοι κλάδοι, διογκώθηκε πάρα πολύ, με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή μόνο το 20% των κονδυλίων αυτών να πηγαίνουν στην μεταποίηση για την οποία δημιουργήθηκε αυτή η ρύθμιση και το υπόλοιπο 80% να σκορπίζει αλλού…. Ζητήσαμε να το ξεκαθαρίσουν το θέμα, αν θέλουν να ενισχύουν όλη την περιοχή γεωγραφικά, όλα τα επαγγέλματα, αυτό το επιζητούμε, αν το μπορούν όμως, αν δεν το μπορούν, τότε δεν μπορούν να βγάζουν την μεταποίηση απ’ έξω γιατί ο βασικός κλάδος για τον οποίο δημιουργήθηκε αυτός ο νόμος ήταν η μεταποίηση. Ως εκ τούτου να βρουν τα λεφτά και να μας τα δώσουν», θα πει καταλήγοντας.
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News
