Το σπίτι με τα κρυμμένα μυστικά, στα Άβδηρα Ξάνθης

Η ζωή είναι ωραία όταν υπάρχουν ωραίοι άνθρωποι, όταν δημιουργούν, έχουν φαντασία, αγαπούν την φύση και τους γύρω τους. Η απλή αυτή εισαγωγή γίνεται για να παρουσιάσουμε ένα ιδιαίτερο «βοτσαλόσπιτο», μια τυπική κατά τ’ άλλα μονοκατοικία στα Άβδηρα Ξάνθης, που συμπυκνώνει όμως το μεράκι και την αγάπη των ιδιοκτητών της που πριν από 10 χρόνια αποφάσισαν να την μεταλλάξουν αναπτύσσοντας τις καλλιτεχνικές τους τάσεις και αξιοποιώντας πολλές σακούλες με βότσαλα που μάζευαν συστηματικά από τις εξορμήσεις τους στην θάλασσα.  Γνωρίσαμε το ζεύγος Τσιρχόγλου την Μικρή, όπως είναι το όνομα της συζύγου και τον Βασίλη, δυο ανθρώπους που μας άνοιξαν το σπίτι τους και είδαμε τα κρυμμένα μυστικά. Την αγάπη τους για την φύση, την τέχνη, την γραφή, αν και σε όλα τους είναι αυτοδίδακτοι. Γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν στην Γερμανία, όπου ο Βασίλης πήγε για οικονομική αποκατάσταση. Φεύγοντας από τα Άβδηρα άκουσε την συμβουλή ενός παντοπώλη. «Μου έδωσε το χέρι, μου είπε εκεί που θα πας να προσέχεις, να μην παραστρατήσεις, να κοιτάξεις μέσα σε ένα χρόνο να δημιουργήσεις οικογένεια». Όταν πρωτοπήγα, όντως έβλεπα στο καφενείο να παίζουν χαρτιά και έφευγα. Όταν πρωτοβγήκα έξω, το πρώτο άτομο που αντίκρισα ήταν η γυναίκα μου. Σ’ ένα χρόνο από τότε που γνωριστήκαμε και σε 11 μήνες την ζήτησα από τους γονείς της και δημιουργήσαμε οικογένεια.


Ο άνθρωπος αυτός μου είχε δώσει την συμβουλή του και μου είπε ότι θα κοιτάξεις σε 1 χρόνο να δημιουργήσεις οικογένεια για να μπορέσεις να σταθεροποιηθείς εκεί που βρίσκεσαι, γιατί πίσω είχα αφήσει τον πατέρα μου, που είχε φύγει από την ζωή. Όλα αυτά βγήκαν πραγματικά, οι ευχές που πήρα από τον πατέρα μου και από αυτό τον άνθρωπο έπιασαν. Αγαπάω την γυναίκα μου, είναι μια εξαιρετική σύντροφος, δεν μπορώ να πω περισσότερα, την αγαπάω πάρα πολύ και με αγαπάει πολύ δεν έχουμε χωρίσει ούτε μία στιγμή, είμαστε πάντα μαζί».

Η Μικρή Σιμάνη Τσιρχόγλου μεγάλωσε τα δύο παιδιά τους που ζουν στην Γερμανία, απολαμβάνουν το εγγονάκι τους και μοιράζεται το χρόνο της στην Ελλάδα από το Μάιο και το καλοκαίρι, μια και υπεραγαπά τα Άβδηρα και στην Γερμανία. Το σπίτι μεταμορφώθηκε από τα χέρια της. Κομμωτήρια η ίδια δεν είχε σχέση με τις τέχνες ή την γραφή και όλα ξεπηδούν από μέσα της, από θεία δύναμη.

«Τα τελευταία χρόνια σηκώνομαι το πρωΐ και μου έρχονται ιδέες και γράφω πάρα πολλά θέματα. Πρόσφατα εξέδωσα και μια ποιητική συλλογή γιατί επέμενε ο Βασίλης να μαζέψω όλα τα χαρτάκια με τις σημειώσεις και τα κείμενα που του άρεζαν».


Το σπίτι όμως από μόνο του είναι πανέμορφο από τα ψηφιδωτά θέματα που το διακοσμούν. Απολαμβάνουμε τον καφέ στην πέργκολα της αυλή τους, ενώ φωτογραφίζουμε κι ανακαλύπτουμε τα θέματα. Γοργόνες, ιππόκαμποι, δελφινάκια, ζώδια, λουλούδια, πουλιά μια ποικιλία θεμάτων ξετυλίγονται μπροστά μας όλα από βότσαλα σε ιδιαίτερα χρώματα και σχήματα. Η εργασία είναι πολύ δύσκολη γιατί χρειάστηκε να δουλέψει ατέλειωτες ώρες και πάνω σε σκαλωσιές για να βγει αυτό το αποτέλεσμα.

Μου αρέσει το όνομά σας Μικρή, πρώτη φορά το συναντώ.
-Το όνομα μου προέρχεται από την Μικρά Ασία, από εκεί πήρα το όνομα, από την γιαγιά μου που ήταν από την Προύσα. Από εκεί ήρθαν οι πρόγονοί μου, πήρα το όνομα που δεν το ήθελε βέβαια η γιαγιά μου, αλλά μου το έδωσαν. Όταν με ρωτάνε πως με λένε και λέω το όνομα μου έχω μεγάλο πρόβλημα, «Μικρή», μέχρι να τους δώσω να καταλάβουν από πού έρχεται….

Μαζεύετε βότσαλα πως ξεκίνησε αυτή η ενασχόληση;
-Από την ημέρα που ήρθαμε εδώ, ο σύζυγος ασχολείτο με το ψαροντούφεκο, που το αγαπάει κι εγώ για να περνάω τις ώρες μάζευα βότσαλα, ένα – ένα από τις παραλίες των Αβδήρων και του Φαναρίου. Όλα αυτά τα βοτσαλάκια έπλυνε, τα έκανα χρωματικά διαλογή για να δώσω την τελική εικόνα βλέποντας αναλόγως, ποια πέτρα ταιριάζει για τα μάτια, τα χείλη, που θα την βάλω κλ.π. Ο σύζυγός μου ετοίμαζε την  χρωματισμένη κόλλα για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα». Κάθε πέτρα που κοιτάζω ακόμη και τώρα βλέπω και μια ιστορία. Δεν ξέρω, η φαντασία μου με ταξίδευε. Την έβαζα στο κουβαδάκι και την αγαπούσα αυτή την πέτρα. Λίγες - λίγες τις έφερνα στο σπίτι, τις έπλενα, τις χώριζα κατά χρώμα, κατά μέγεθος, όλη νύχτα μέσα στο δωμάτιο τις περιποιούμουν και μετά λέω μέσα μου κάτι πρέπει να τον κάνω αυτό το θησαυρό. «Δεν γίνεται μόνο να τις μαζεύω, είναι τόσο ωραίες, είναι τα θαύματα της φύσης και έτσι δεν ξέρω, θεϊκή δύναμη να πω, ποιος καλός Θεός με βοήθησε  και τα έκανα κάτι. Αυτά που βλέπετε.



Είναι δικά σας θέματα δεν αντιγράφετε θέματα μυθολογίας.
-Ναι γιατί δεν γνωρίζω από ψηφιδωτά ούτε έχω δει στην ζωή μου. Η έμπνευσή μου είναι  από παραμύθια γι’ αυτό θα δείτε, κύκνους, ιππόκαμπους, δελφίνια, κοπέλες και μάλιστα έχω μια αδυναμία στις γοργόνες.
Εύχομαι να ζήσω ακόμη πολλά χρόνια σε αυτά τα παραμύθια. Δεν θέλω να μεγαλώσω… Έχω μεγάλη ευαισθησία σε όλα, πέτρες, λουλούδια, πουλιά, ότι έχει να κάνει με την φύση και με την θάλασσα με δένει και με συγκινεί.



Τι άλλο να περιμένουμε από εσάς; Θα κάνετε κάποια έκθεση;
-Έκανα μια έκθεση πριν πολλά χρόνια. Θα ήθελα πολλά να κάνω, θα ήθελα να χαρίσω σε όλο τον κόσμο από ένα πίνακα, να βλέπει την πέτρα, όχι την δουλειά μου, την δουλειά μου δεν την θεωρώ τίποτα, αυτό ήταν κάτι που προέκυψε, αλλά αυτή η πέτρα, έχει την ιστορία της τη σμίλεψε η αλμύρα της θάλασσας και η φύση.


Σας έχουν ζητήσει να κάνετε κάτι ανάλογο σε άλλα σπίτια;
-Κάναμε στον ξάδερφο μας δίπλα, κάναμε εικόνες σε κάδρα, έχουμε δωρίσει από αυτά τα κάδρα που έχουμε κάνει, γύρω στα 8-10, σε διάφορούς γνωστούς και φίλους».
Η Μικρή Τσιρχόγλου είναι αυτοδίδακτη ανακάλυψε μόνη της κάθε τρόπο που εφαρμόζει στην τέχνη της, απολαμβάνει το αποτέλεσμα και κυρίως την επιβράβευση των άλλων και συνομιλεί με τις πέτρες και την φύση μέσα από ένα εσωτερικό διάλογο που έχει χρόνια τώρα.