Ο ΝΑΥΤΙΛΟΣ της Ελευθεροτυπίας στην πόλη μας για τα Ανδρείκελα ΕΙΠΕ ο πιο συμπαθής γελοιογράφος: Ο Καρατζαφέρης είναι η σκωληκοειδής απόφυση του δικομματισμού Ο λαός δε χρειάζεται μια αριστερά του καναπέ Οι καλοί άνθρωποι είναι οι περισσότεροι απλά νοιώθουν αμηχανία γιατί θριαμβεύει η ?μ.λ.κία Κι όμως σήμερα οι διανοούμενοι γίνονται τακτικοί πελάτες του κράτους Ρεπορτάζ Mελαχροινή Μαρτίδου
Δεν προσπάθησε να γίνει αρεστός, δεν μπήκε σε καλούπια, δε χρησιμοποίησε ξύλινη γλώσσα, αντίθετα μας προσέγγισε με σαφήνεια, καθαρότητα κι εκπέμποντας μια συγκρατημένη αισιοδοξία αν και το τοπίο γενικώς είναι ζοφερό. Ο Στάθης Σταυρόπουλος δέσποσε στην εκδήλωση που έγινε με την προσωπικότητά του ως ενός ανθρώπου των ΜΜΕ που αγωνίζεται όπως και πολλοί άλλοι που δεν πρέπει να μπουν στις ισοπεδωτικές λογικές της γενίκευσης, ως λόγιος, ως βαθιά κατασταλαγμένος, ιδεολόγος μιας αριστερής αντίληψης που βλέπει ότι ο καπιταλισμός βρήκε την ώρα και τη στιγμή να αποχαλινωθεί, όταν από την άλλη πλευρά εξέλιπε το αντίπαλο δέος.
Ο Στάθης με τον Δήμο Μπακριτζάκη του “Χ”
«Έρχομαι για πρώτη φορά στην Κομοτηνή, αλλά νοιώθω σαν ένας χάρτινος συμπατριώτη σας», είπε ο γνωστός γελοιογράφος Στάθης που κράτησε σε ένα υψηλό επίπεδο της εκδήλωση που έγινε με αφορμή το νέο του βιβλίο «Ανδρείκελα» στην αίθουσα του Θρακικού Πνευματικού Κέντρου Θρακικού Ωδείου. Ο Στάθης Σταυρόπουλος αναφέρθηκε στη σημερινή εξουσία, στο ρόλο και την παρουσία της Αριστεράς που πρέπει να βρει τον βηματισμό της, στα κοινωνικά κινήματα, στην προσπάθεια που γίνεται για να μεταβληθεί ο πολίτης σε …υπήκοο. Απάντησε σε προβληματισμούς κι ερωτήσεις που τέθηκαν από το κοινό, ενώ αναφέρθηκε στη σημερινή πραγματικότητα, λέγοντας πως κατά βάθος όλοι ξέρουμε ότι οι άνθρωποι θα εξεγερθούν. Είναι θέμα χρόνου…
Στεκόμαστε σε κάποιες φράσεις και νοήματα κλειδιά: «Η εξουσία εκτός από τις λόγχες χρησιμοποιεί τις χρυσές λόγχες και σ΄ αυτό το σκηνικό κυριαρχεί ο τρελός του χωριού που θα γράψει την αλήθεια, που θα σκεφθεί το ίχνος της προσωπικής του αξιοπρέπειας, την υπηρέτηση της αλήθειας της δημοκρατίας, ασχέτως αν υφίσταται τη ρετσινιά του γραφικού, γιατί τελικά υπηρετεί το λαό και τη δημοκρατία», λέξεις που όπως θα πει χαρακτηριστικά ο Στάθης «είναι το αλάτι της γης».
Στο κοινό ο πανεπιστημιακός Φάνης Μαλκίδης, ο Νεκτάριος Δαπέργολας, ο Τάκης Χαρίτος, ο Σάκης Νταντανίδης, ο Σταύρος Τσάγκος, ο Αθανάσιος Τσιαούσης, ο Βασ. Κέκκερης, δημοσιογράφοι και πολίτες που ήρθαν να ακούσουν το λόγο ενός ανθρώπου που με την πένα και τον ραπιδογράφο τσακίζει κόκαλα, σφυροκοπά την εξουσία, στέλνει μηνύματα. Όσοι άλλοι ήμασταν εκεί γευθήκαμε το λόγο που λείπει από τα δημόσια πράγματα, αφήνοντας μια γεύση τελικά αισιοδοξίας. Ο Στάθης πάντως, όπως είπε για το αύριο, ψυχανεμίζεται ότι θα προκύψουν συλλογικότητες ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν. Βλέπει ότι τα παιδιά του ίντερνετ μπορεί να μην έχουν ακτιβιστική πείρα, αλλά μπορεί να είναι οι επαναστάτες της γενιάς τους. «Είμαστε σε εποχή ανάγνωσης όχι τη χάρτινη κλασική της μορφή, αλλά τα παιδιά διαβάζουν μέσα από τον υπολογιστή, υπάρχουν δεκάδες εκκολαπτόμενοι ποιητές, υπάρχουν μπάντες πιτσιρικάδων στο ίντερνετ κι όλα αυτά κάτι σημαίνουν». Το κοινό μετρημένο, αλλά ποιοτικό, έθεσε προβληματισμούς κι ερωτήσεις που απαντήθηκαν με άνεση χρόνου και με πληρότητα.
Ο τρόπος που ζει η αριστερά είναι προβληματικός. Ζήσαμε την αριστερά της ήττας, τον απόηχο της ηρωϊκής αριστεράς. Είναι καιρός να ξαναδουλέψουν τα συνδικάτα, τα κόμματά μας. Ο λαός δε χρειάζεται μια αριστερά του καναπέ. Δε χρειάζεται μια δεξιά που δεν τον ακούει. Δεν μπορεί να είσαι μη κυβερνητική οργάνωση και να πληρώνεσαι από την κυβέρνηση. Δεν μπορεί να υπάρχουν αργόμισθοι. Γίναμε άνθρωποι χωρίς αρχές. Που είναι ο αυτοσεβασμός μας, η αξιοπρέπεια, η αυτογνωσία μας;
Σε άλλη ερώτηση για τα αυξημένα ποσοστά του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, ο Στάθης ήταν σαφέστατος: «Η δεξιά και ακροδεξιά είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Ο λόγος τους έρχεται να μαγνητίσει τον κόσμο σε θέματα που τα έχει ξεχάσει η αριστερά, κι αυτό συμβαίνει κωλοτουμποειδώς με τον κ. Καρατζαφέρη που είναι η σκωληκοειδής απόφυση του δικομματισμού».
Σε άλλη ερώτηση για τους 300 της βουλής που τους ανέφερε ένας ακροατής ως «κλέφτες» ο Στάθης διαφώνησε λέγοντας: «Δε θεωρώ ερευνητική την κίτρινη δημοσιογραφία. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι οι γενικεύσεις. Ένας κήρυκας των γενικεύσεων ήταν ο Γκόλιας. Δολοφονήθηκε, ίσως μάθουμε το γιατί. Δεν ήταν μαχόμενος δημοσιογράφος. Το ζήτημα είναι η απόρριψη των κλισέ. Η διάδοση των στερεοτύπων. Ανάμεσα στους 300 υπάρχουν και τίμιοι άνθρωποι, σωστοί πολιτικοί. Αν τους εξομοιώσουμε οδηγούμαστε στον φασισμό. Όπως υπάρχουν και πολλοί καλοί τίμιοι εργάτες του Τύπου που πρέπει να τους στηρίζετε».
Ο δημοσιογράφος λογοδοτεί στον αναγνώστη του κι όχι στα αφεντικά του ούτε στους συναδέλφους του, είπε για την κριτική που έκανε στο Mega λέγοντας ότι είναι κάτι που μπορεί να ξαναγίνει, όταν το δημόσιο συμφέρον βλάπτεται από αυτή τη δημοσιογραφία ήταν υποχρέωσή μου να θίξω το θέμα τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι”.
Την εκδήλωση διοργάνωσε το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, όπου η πρόεδρος του συλλόγου φίλων του Ιδρύματος στην Κομοτηνή Πέρσα Μαμούκαρη καλωσόρισε τον ομιλητή, που με το πενάκι του στιγματίζει τα κακώς κείμενα που συμβαίνουν στην πραγματικότητα, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί.
Ο Κομοτηναίος τραγουδοποιός Θανάσης Γκαϊφύλλιας ήταν ο προπομπός του ομιλητή που μίλησε για τον άνθρωπο που τιμά τον χώρο της πολύπαθης ελληνικής δημοσιογραφίας, που απολαμβάνει την εκτίμηση των αναγνωστών σ΄ ένα χώρο που βουλιάζει καθημερινά στο τέλμα της αναξιοπιστίας και της διαπλοκής, όπως είπε, χωρίς να διαχωρίσει τα τοπικά πράγματα προσβάλλοντας τους τοπικούς δημοσιογράφους που έσπευσαν να καταγράψουν την άποψή του ότι είναι δύσκολο να δώσουν μάχες, να τις κερδίσουν «αφού τα αφεντικά τους άλλα πρεσβεύουν κι άλλα διαβουλεύονται, εκφράζοντας την άποψη ότι τα Μέσα δεν είναι ανεξάρτητα...
Ο Θανάσης μάλλον μπέρδεψε Αλαφούζους, Μπόμπολες κλπ, όταν γνωρίζει το τίμημα να κρατάς μια καθημερινή εφημερίδα στην περιφέρεια και μάλιστα την Κομοτηνή.
Τα Ανδρείκελα στο ράφι των βιβλιοπωλείων
Το λεύκωμα Ανδρείκελα είναι το τελευταίο από μια σειρά αλλεπάλληλων εκδόσεων του Στάθη Σταυρόπουλου, όπου παρατίθενται οι γελοιογραφίες του μνημονίου και έχει να κάνει με τους πολιτικούς που κατέστησαν τη χώρα υπό κατοχήν, τους εαυτούς τους ανδρείκελα, δηλαδή δοτούς αλλότριων και ξένων δυνάμεων. «Είναι μια στιγμή μεγάλης ντροπής για την πατρίδα, θα πει ο δημιουργός του λευκώματος, αλλά πιστεύει ότι «και αυτό το πράγμα είναι ανάμεσα σ΄ εκείνα που με πολύ δουλειά και μεράκι θα διορθώσουμε και θα ανατρέψουμε», κατέληξε.
Αξίζει πάντως να αποκτήσετε το λεύκωμα που κάποια στιγμή θα έχει και μια ιδιαίτερη αξία συλλεκτική για όσα τόσο εύστοχα στοχοποιεί και αναδεικνύει.
Ο συγγραφέας του υπέγραψε όλα τα βιβλία που αγόρασε το κοινό, συνομιλώντας μαζί του μετά το πέρας της εκδήλωσης, όπου και η Ιωάννα Δεμιράκη του Δημοκρίτειου είχε την ετοιμότητα να προωθήσει το λεύκωμα.
Σκίτσα που άφησαν εποχή
Ο Στάθης Σταυρόπουλος παραμένει από τους δημοφιλέστερους σκιτσογράφους με πλατιές συμπάθειες στους αναγνώστες, αλλά και στους πολιτικούς, στους δημοσιογράφους, στους συναδέλφους του. Κι αυτό, διαμέσου όχι μόνο των γελοιογραφιών. Καπετάνιος στο «Ναυτίλο» (και παλαιοτέρα στο «υποβρύχιο» των «Νέων») ο Στάθης έχει περάσει από χρόνια και σε ένα λόγο πιο δεικτικό, πιο... δηκτικό και πιο άμεσο. Βρίσκεται -και κυριολεκτικά- σε άμεση επικοινωνία με τους αναγνώστες του. Σατιρίζει, καυτηριάζει, συζητάει, απαντάει.... Γράφει για όλα αυτά, που πολλές φορές δεν μπορεί να σκιτσάρει ένας δημοσιογράφος.
Ο Στάθης γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας. Στα 18 του ξεκίνησε για την Αθήνα, ως υποψήφιος φοιτητής και κατέληξε μετά από πολλές παρατημένες προσπάθειες, αυτοδίδακτος σκιτσογράφος ν ανακαλύπτει μόνος το δρόμο του.
Για τις σπουδές και τα πρώτα του ψαξίματα, ο ίδιος μας αναφέρει: «Πήγα στο προκαταρτικό της Καλών Τεχνών, αλλά με έκοψαν. Σπούδασα στην Πάντειο ως το τρίτο έτος και τελείωσα τη Σταυράκου. Έχω κάνει και τρία (διαφημιστικά) κινούμενα στο χέρι, ζελατίνα -ζελατίνα, δεν θα το ξανάκανα ποτέ...».
Για τις... πρώτες ανάγκες, έκανε «18 δουλειές -που λέει ο λόγος-. Από πλασιέ και καθαριστής χαλιών έως οικοδόμος και βοηθός ρεσεψιονίστ.»
Τα πρώτα του σκίτσα δημοσιεύτηκαν στη «Σύγχρονη Γυναίκα» όταν υπηρετούσε ακόμα, μεταξύ 1977 και 1980, στην Αεροπορία (από κει και το αεροπλανάκι του Ναυτίλου;). Ακολούθησαν γελοιογραφίες και κόμικς στον «Οδηγητή» (1980 - 1985) -θυμάμαι ακόμα τους «εργατάκους» του (ξακρισμένους σε νοβοπάν) στα φεστιβάλ, ανάμεσα στους ευκάλυπτους του Περιστερίου-. Από το 1982 μέχρι το 1991 σκιτσάρει και για τον «Ριζοσπάστη». Εκείνη τη τελευταία χρονιά, μετά το ιστορικό 13ο συνέδριο του ΚΚΕ, έφαγε και μια διαγραφή. Μετακομίζει με τις γελοιογραφίες και το «Υποβρύχιο» του στα «Νέα», για μια ολόκληρη δεκαετία. Από το Μάιο του 2001, η συνέχεια γράφεται από το γραφείο του στην Ελευθεροτυπία, απ’ όπου καθημερινά, μας σκιτσοβολάει ακατάπαυστα .
Είναι από τους πλέον πολυγραφότατους σκιτσογράφους. Όλα αυτά τα χρόνια, έχει συνεργαστεί με πλήθος άλλων εντύπων. Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθούν το «Αντί», την «Πρώτη», το «Μετρό», τους «4 Τροχούς» , τη «Νέμεσιν», το «Μέτοχο», τη «Μακεδονία», τη «Πρώτη» Πύργου Ηλείας, το «Echo & Artist», τον «Εφοπλιστή», την «Ενέδρα»...
Ο Στάθης με τον Δήμο Μπακριτζάκη του “Χ”
«Έρχομαι για πρώτη φορά στην Κομοτηνή, αλλά νοιώθω σαν ένας χάρτινος συμπατριώτη σας», είπε ο γνωστός γελοιογράφος Στάθης που κράτησε σε ένα υψηλό επίπεδο της εκδήλωση που έγινε με αφορμή το νέο του βιβλίο «Ανδρείκελα» στην αίθουσα του Θρακικού Πνευματικού Κέντρου Θρακικού Ωδείου. Ο Στάθης Σταυρόπουλος αναφέρθηκε στη σημερινή εξουσία, στο ρόλο και την παρουσία της Αριστεράς που πρέπει να βρει τον βηματισμό της, στα κοινωνικά κινήματα, στην προσπάθεια που γίνεται για να μεταβληθεί ο πολίτης σε …υπήκοο. Απάντησε σε προβληματισμούς κι ερωτήσεις που τέθηκαν από το κοινό, ενώ αναφέρθηκε στη σημερινή πραγματικότητα, λέγοντας πως κατά βάθος όλοι ξέρουμε ότι οι άνθρωποι θα εξεγερθούν. Είναι θέμα χρόνου…
Στεκόμαστε σε κάποιες φράσεις και νοήματα κλειδιά: «Η εξουσία εκτός από τις λόγχες χρησιμοποιεί τις χρυσές λόγχες και σ΄ αυτό το σκηνικό κυριαρχεί ο τρελός του χωριού που θα γράψει την αλήθεια, που θα σκεφθεί το ίχνος της προσωπικής του αξιοπρέπειας, την υπηρέτηση της αλήθειας της δημοκρατίας, ασχέτως αν υφίσταται τη ρετσινιά του γραφικού, γιατί τελικά υπηρετεί το λαό και τη δημοκρατία», λέξεις που όπως θα πει χαρακτηριστικά ο Στάθης «είναι το αλάτι της γης».
Στο κοινό ο πανεπιστημιακός Φάνης Μαλκίδης, ο Νεκτάριος Δαπέργολας, ο Τάκης Χαρίτος, ο Σάκης Νταντανίδης, ο Σταύρος Τσάγκος, ο Αθανάσιος Τσιαούσης, ο Βασ. Κέκκερης, δημοσιογράφοι και πολίτες που ήρθαν να ακούσουν το λόγο ενός ανθρώπου που με την πένα και τον ραπιδογράφο τσακίζει κόκαλα, σφυροκοπά την εξουσία, στέλνει μηνύματα. Όσοι άλλοι ήμασταν εκεί γευθήκαμε το λόγο που λείπει από τα δημόσια πράγματα, αφήνοντας μια γεύση τελικά αισιοδοξίας. Ο Στάθης πάντως, όπως είπε για το αύριο, ψυχανεμίζεται ότι θα προκύψουν συλλογικότητες ανάλογα με τις ανάγκες που υπάρχουν. Βλέπει ότι τα παιδιά του ίντερνετ μπορεί να μην έχουν ακτιβιστική πείρα, αλλά μπορεί να είναι οι επαναστάτες της γενιάς τους. «Είμαστε σε εποχή ανάγνωσης όχι τη χάρτινη κλασική της μορφή, αλλά τα παιδιά διαβάζουν μέσα από τον υπολογιστή, υπάρχουν δεκάδες εκκολαπτόμενοι ποιητές, υπάρχουν μπάντες πιτσιρικάδων στο ίντερνετ κι όλα αυτά κάτι σημαίνουν». Το κοινό μετρημένο, αλλά ποιοτικό, έθεσε προβληματισμούς κι ερωτήσεις που απαντήθηκαν με άνεση χρόνου και με πληρότητα.
Ο τρόπος που ζει η αριστερά είναι προβληματικός. Ζήσαμε την αριστερά της ήττας, τον απόηχο της ηρωϊκής αριστεράς. Είναι καιρός να ξαναδουλέψουν τα συνδικάτα, τα κόμματά μας. Ο λαός δε χρειάζεται μια αριστερά του καναπέ. Δε χρειάζεται μια δεξιά που δεν τον ακούει. Δεν μπορεί να είσαι μη κυβερνητική οργάνωση και να πληρώνεσαι από την κυβέρνηση. Δεν μπορεί να υπάρχουν αργόμισθοι. Γίναμε άνθρωποι χωρίς αρχές. Που είναι ο αυτοσεβασμός μας, η αξιοπρέπεια, η αυτογνωσία μας;
Σε άλλη ερώτηση για τα αυξημένα ποσοστά του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, ο Στάθης ήταν σαφέστατος: «Η δεξιά και ακροδεξιά είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Ο λόγος τους έρχεται να μαγνητίσει τον κόσμο σε θέματα που τα έχει ξεχάσει η αριστερά, κι αυτό συμβαίνει κωλοτουμποειδώς με τον κ. Καρατζαφέρη που είναι η σκωληκοειδής απόφυση του δικομματισμού».
Σε άλλη ερώτηση για τους 300 της βουλής που τους ανέφερε ένας ακροατής ως «κλέφτες» ο Στάθης διαφώνησε λέγοντας: «Δε θεωρώ ερευνητική την κίτρινη δημοσιογραφία. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι οι γενικεύσεις. Ένας κήρυκας των γενικεύσεων ήταν ο Γκόλιας. Δολοφονήθηκε, ίσως μάθουμε το γιατί. Δεν ήταν μαχόμενος δημοσιογράφος. Το ζήτημα είναι η απόρριψη των κλισέ. Η διάδοση των στερεοτύπων. Ανάμεσα στους 300 υπάρχουν και τίμιοι άνθρωποι, σωστοί πολιτικοί. Αν τους εξομοιώσουμε οδηγούμαστε στον φασισμό. Όπως υπάρχουν και πολλοί καλοί τίμιοι εργάτες του Τύπου που πρέπει να τους στηρίζετε».
Ο δημοσιογράφος λογοδοτεί στον αναγνώστη του κι όχι στα αφεντικά του ούτε στους συναδέλφους του, είπε για την κριτική που έκανε στο Mega λέγοντας ότι είναι κάτι που μπορεί να ξαναγίνει, όταν το δημόσιο συμφέρον βλάπτεται από αυτή τη δημοσιογραφία ήταν υποχρέωσή μου να θίξω το θέμα τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι”.
Την εκδήλωση διοργάνωσε το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, όπου η πρόεδρος του συλλόγου φίλων του Ιδρύματος στην Κομοτηνή Πέρσα Μαμούκαρη καλωσόρισε τον ομιλητή, που με το πενάκι του στιγματίζει τα κακώς κείμενα που συμβαίνουν στην πραγματικότητα, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί.
Ο Κομοτηναίος τραγουδοποιός Θανάσης Γκαϊφύλλιας ήταν ο προπομπός του ομιλητή που μίλησε για τον άνθρωπο που τιμά τον χώρο της πολύπαθης ελληνικής δημοσιογραφίας, που απολαμβάνει την εκτίμηση των αναγνωστών σ΄ ένα χώρο που βουλιάζει καθημερινά στο τέλμα της αναξιοπιστίας και της διαπλοκής, όπως είπε, χωρίς να διαχωρίσει τα τοπικά πράγματα προσβάλλοντας τους τοπικούς δημοσιογράφους που έσπευσαν να καταγράψουν την άποψή του ότι είναι δύσκολο να δώσουν μάχες, να τις κερδίσουν «αφού τα αφεντικά τους άλλα πρεσβεύουν κι άλλα διαβουλεύονται, εκφράζοντας την άποψη ότι τα Μέσα δεν είναι ανεξάρτητα...
Ο Θανάσης μάλλον μπέρδεψε Αλαφούζους, Μπόμπολες κλπ, όταν γνωρίζει το τίμημα να κρατάς μια καθημερινή εφημερίδα στην περιφέρεια και μάλιστα την Κομοτηνή.
Τα Ανδρείκελα στο ράφι των βιβλιοπωλείων
Το λεύκωμα Ανδρείκελα είναι το τελευταίο από μια σειρά αλλεπάλληλων εκδόσεων του Στάθη Σταυρόπουλου, όπου παρατίθενται οι γελοιογραφίες του μνημονίου και έχει να κάνει με τους πολιτικούς που κατέστησαν τη χώρα υπό κατοχήν, τους εαυτούς τους ανδρείκελα, δηλαδή δοτούς αλλότριων και ξένων δυνάμεων. «Είναι μια στιγμή μεγάλης ντροπής για την πατρίδα, θα πει ο δημιουργός του λευκώματος, αλλά πιστεύει ότι «και αυτό το πράγμα είναι ανάμεσα σ΄ εκείνα που με πολύ δουλειά και μεράκι θα διορθώσουμε και θα ανατρέψουμε», κατέληξε.
Αξίζει πάντως να αποκτήσετε το λεύκωμα που κάποια στιγμή θα έχει και μια ιδιαίτερη αξία συλλεκτική για όσα τόσο εύστοχα στοχοποιεί και αναδεικνύει.
Ο συγγραφέας του υπέγραψε όλα τα βιβλία που αγόρασε το κοινό, συνομιλώντας μαζί του μετά το πέρας της εκδήλωσης, όπου και η Ιωάννα Δεμιράκη του Δημοκρίτειου είχε την ετοιμότητα να προωθήσει το λεύκωμα.
Σκίτσα που άφησαν εποχή
Να μας κόψουν το κεφάλι για να το ‘χουμε ήσυχο. Για το ευρωσύνταγμα [2005]
Ο Στάθης Σταυρόπουλος παραμένει από τους δημοφιλέστερους σκιτσογράφους με πλατιές συμπάθειες στους αναγνώστες, αλλά και στους πολιτικούς, στους δημοσιογράφους, στους συναδέλφους του. Κι αυτό, διαμέσου όχι μόνο των γελοιογραφιών. Καπετάνιος στο «Ναυτίλο» (και παλαιοτέρα στο «υποβρύχιο» των «Νέων») ο Στάθης έχει περάσει από χρόνια και σε ένα λόγο πιο δεικτικό, πιο... δηκτικό και πιο άμεσο. Βρίσκεται -και κυριολεκτικά- σε άμεση επικοινωνία με τους αναγνώστες του. Σατιρίζει, καυτηριάζει, συζητάει, απαντάει.... Γράφει για όλα αυτά, που πολλές φορές δεν μπορεί να σκιτσάρει ένας δημοσιογράφος.
Ο Στάθης γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας. Στα 18 του ξεκίνησε για την Αθήνα, ως υποψήφιος φοιτητής και κατέληξε μετά από πολλές παρατημένες προσπάθειες, αυτοδίδακτος σκιτσογράφος ν ανακαλύπτει μόνος το δρόμο του.
Σκελετοί στο ντουλάπι. Γελοιογραφία του 2008 για το σκάνδαλο Μίζενς
Για τις σπουδές και τα πρώτα του ψαξίματα, ο ίδιος μας αναφέρει: «Πήγα στο προκαταρτικό της Καλών Τεχνών, αλλά με έκοψαν. Σπούδασα στην Πάντειο ως το τρίτο έτος και τελείωσα τη Σταυράκου. Έχω κάνει και τρία (διαφημιστικά) κινούμενα στο χέρι, ζελατίνα -ζελατίνα, δεν θα το ξανάκανα ποτέ...».
Το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων.
Γελοιογραφία από το καλοκαίρι του 1981
Γελοιογραφία από το καλοκαίρι του 1981
Για τις... πρώτες ανάγκες, έκανε «18 δουλειές -που λέει ο λόγος-. Από πλασιέ και καθαριστής χαλιών έως οικοδόμος και βοηθός ρεσεψιονίστ.»
Ποιός άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου;
Γελοιογραφία του 1993
[κυβέρνηση Μητσοτάκη]
Γελοιογραφία του 1993
[κυβέρνηση Μητσοτάκη]
Τα πρώτα του σκίτσα δημοσιεύτηκαν στη «Σύγχρονη Γυναίκα» όταν υπηρετούσε ακόμα, μεταξύ 1977 και 1980, στην Αεροπορία (από κει και το αεροπλανάκι του Ναυτίλου;). Ακολούθησαν γελοιογραφίες και κόμικς στον «Οδηγητή» (1980 - 1985) -θυμάμαι ακόμα τους «εργατάκους» του (ξακρισμένους σε νοβοπάν) στα φεστιβάλ, ανάμεσα στους ευκάλυπτους του Περιστερίου-. Από το 1982 μέχρι το 1991 σκιτσάρει και για τον «Ριζοσπάστη». Εκείνη τη τελευταία χρονιά, μετά το ιστορικό 13ο συνέδριο του ΚΚΕ, έφαγε και μια διαγραφή. Μετακομίζει με τις γελοιογραφίες και το «Υποβρύχιο» του στα «Νέα», για μια ολόκληρη δεκαετία. Από το Μάιο του 2001, η συνέχεια γράφεται από το γραφείο του στην Ελευθεροτυπία, απ’ όπου καθημερινά, μας σκιτσοβολάει ακατάπαυστα .
Σκελετοί στο ντουλάπι
Είναι από τους πλέον πολυγραφότατους σκιτσογράφους. Όλα αυτά τα χρόνια, έχει συνεργαστεί με πλήθος άλλων εντύπων. Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθούν το «Αντί», την «Πρώτη», το «Μετρό», τους «4 Τροχούς» , τη «Νέμεσιν», το «Μέτοχο», τη «Μακεδονία», τη «Πρώτη» Πύργου Ηλείας, το «Echo & Artist», τον «Εφοπλιστή», την «Ενέδρα»...
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News
