Τα παιδιά να κυνηγούν τα όνειρά τους να μην το βάζουν κάτω, θα πει με βάση την πίκρα από την δική του προσωπική διαδρομή. Πέρσι έβαλε 16 γκολ στην Β? εθνική και ψηφίστηκε ως καλύτερος μέσος της κατηγορίας και MVP. Ρεπορτάζ Mελαχροινή Μαρτίδου
«Η μητέρα μου, μου έσχιζε τις μπάλες με το μαχαίρι. Πήγαινα κρυφά και με καθυστέρηση στις προπονήσεις, αφού έφευγε ο πατέρας μου για την δουλειά… Η οικογένειά μου όχι δε με στήριξε, με πολέμησε», εξομολογείται στο «Χ» ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής Μπαρίς Αλήογλου. Στα 28 του χρόνια είναι παντρεμένος με τρία παιδιά και υποχρεώσεις που τρέχουν… Έχει καθαρά γαλανά μάτια, άψογη φυσική κατάσταση, προπονείται καθημερινά και θεωρείται ένας μέσος παίκτης ταλέντο, ενώ έχει αφήσει το καλύτερο όνομα και για το χαρακτήρα και την συνεργασία με τις ομάδες απ’ όπου κι αν πέρασε. Στο ποδόσφαιρο βρέθηκε από την ηλικία των 7 ετών, ξεκινώντας από Ακαδημίες στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης, αφού εκεί έκανε τα πρώτα του βήματα. Επέστρεψε στο Δροσερό Ξάνθης απ΄ όπου κατάγεται, παντρεύτηκε και δημιούργησε την οικογένειά του. Σήμερα είναι πατέρας δύο κοριτσιών κι ενός αγοριού και είναι 28 ετών.
Τον συναντούμε στο Δροσερό, όπου είναι εγκατεστημένος και υποστηρίζεται από τον πατέρα του οικονομικά, γιατί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει μεν χρήματα, αλλά έχει και έξοδα, ιδίως όταν είσαι μακριά από το σπίτι σου. Ο Μπαρίς επέστρεψε από τα Χανιά όπου έπαιζε με την τοπική ομάδα, μιλώντας με ενθουσιασμό που ανακάλυψε την Κρήτη. Τα χείλη του στάζουν μέλι για τους ανθρώπους, τον τρόπο που τον υποδέχθηκαν, τον αγκάλιασαν, αλλά και το ξεπροβόδισαν, λέγοντας ότι «πάντα θα υπάρχει μια ανοικτή αγκαλιά στα μέρη τους».
Του ζητάμε να μας μιλήσει για την συμμετοχή του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο: «Η πρώτη μου ομάδα με το που πάτησα το πόδι μου στην Ξάνθη ήταν στα 16 μου, έπαιξα ένα χρόνο στην Β’ κατηγορία, την βγάλαμε – πήρε το πρωτάθλημα, πήγαμε στην Α’ κατηγορία τοπικού, κάναμε μια καλή χρονιά και μετά με πήρε η Ασπίδα Ξάνθης στην Δ’ εθνική. Αργότερα φεύγω από την Ασπίδα και πηγαίνω στον Ορφέα Ξάνθης για δύο χρόνια και μετά βρέθηκα στην Β’ εθνική στην Κατερίνη και εκεί ήμουν άτυχος, γιατί η περιπέτεια του προέδρου είχε σαν αποτέλεσμα τη διάλυσή της. Στη συνέχεια πήγα στην Καβάλα στην Β’ εθνική πάλι και εκεί είχα κάποια οικογενειακά προβλήματα, δεν με άφηνε η γυναίκα, ο πατέρας μου γκρίνιαζε κι αν δεν έχεις στήριξη από τους γονείς σου σε αυτό που αγαπάς είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Το έχω ζήσει, μπορούσα να εξελιχθώ σε μεγάλος ποδοσφαιριστής, αλλά δεν είχα την στήριξη του πατέρα μου, που ήθελε να μπω στις δουλειές του κι όχι να τρέχω πίσω από μια μπάλα. Τον δικαιολογώ εν μέρει γιατί εκείνος κάλυπτε τα της οικογένειάς μου, εξ άλλου επέλεξα να φύγω από εκεί που δεν με πλήρωναν.
Είχες επαγγελματικές προτάσεις;
- Με ζητούσαν τα Γιάννενα και ο Πανθρακικός, όταν ήταν στην Γ΄ εθνική ο Πανθρακικός και τα Γιάννενα στην Β’ εθνική και δεν πήγα… Μετά επέστρεψα πάλι στον Ορφέα επειδή ήταν κοντά. Κάποια στιγμή αποφάσισα να συνεχίσω και για καλή μου τύχη πήγα στα Χανιά. Ανεβάσαμε την ομάδα από την Δ’ στην Γ΄ κατηγορία…», αλλά τώρα επέστρεψα και είμαι ελεύθερος, θα με ενδιέφερε κάτι εδώ κοντά.
Πιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις;
-Να κυνηγήσουν το όνειρό τους, να μην το βάλλουν κάτω, να γίνουν αυτό που θέλουν. Να μη τους σταματήσει κανείς! Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρίκι, πέρασα δύσκολα με τους γονείς μου, γιατί ο πατέρας μου, επέμενε να διαβάζω, με το ξύλο έβγαλα το γυμνάσιο, αλλά κάποιες στιγμές έκρυβα την τσάντα μου για να πάω για προπόνηση και περίμενα τον πατέρα μου να πάει στην δουλειά και αργούσα 10 λεπτά πάντα για να πάω στην προπόνηση και μου έλεγε γιατί άργησες ο προπονητής και του είπα την αλήθεια ότι δεν μ΄ αφήνουν οι δικοί μου. κάποια στιγμή πήγαν στον πατέρα μου και του είπαν καλά γιατί δεν αφήνεις το παιδί να παίξει μπάλα, αφού το έχει μεράκι… Ο πατέρας μου δεν την χωνεύει την μπάλα, μέχρι και αυτή την στιγμή θέλει να γίνω εργάτης, να δουλέψω έξω. Μια φορά με έχει δει μόνο στο γήπεδο όταν ήμουν στην Καβάλα και αυτό από περιέργεια.
Η οικογένειά σου ακολουθεί;
-Κάποια χρόνια ακολούθησε, αλλά μετά δεν μπόρεσε, γιατί είναι δύσκολο όταν έχεις τρία παιδιά δεν συμφέρει και οικονομικά. Ο αθλητισμός απαιτεί θυσίες δηλαδή θα βρεθείς σε κάποια στιγμή, τέτοια εποχή τώρα που θα μείνεις 5-6 μήνες απλήρωτος, η οικογένεια τότε τί θα κάνει; Έτσι είναι…
Κάνεις κάτι άλλο παράπλευρο;
-Όχι, ασχολούμαι επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, απλώς όταν μένω το καλοκαίρι, βοηθάω τον πατέρα μου.
Πάντως πρέπει να σας πω ότι έχουμε πολύ καλά ταλέντα στο χωριό μας και πρέπει κάποιος να τα καθοδηγήσει να πάρουν το σωστό δρόμο να ξεπεράσουν την νοοτροπία που υπάρχει να ανοίξουν τα φτερά τους.
Τί είναι για σένα το ποδόσφαιρο; Παρακολουθείς αγώνες, έχεις παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο face book;
-Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου, μέρος του εαυτού μου. Φυσικά με ενδιαφέρει και προσπαθώ να ξέρω τι γίνεται πανελλαδικά και σε διεθνές επίπεδο. Από την άλλη πλευρά πιστεύω ότι το ίντερνετ φέρνει μια άλλη δυναμική που δεν μπορείς να την αφήσεις ανεκμετάλλευτη. Έτσι μετέχω στο face book κι έχω εκατοντάδες φίλους. Ο καλύτερος κόσμος που έχω ζήσει ήταν στα Χανιά, ακόμη και που έχω φύγει μου στέλνουν συνέχεια μηνύματα, ότι δεν θα με ξεχάσουν ποτέ, ότι θέλουν να γυρίσω πίσω, ότι με έχουν στην καρδιά τους… Έχω ζήσει απίστευτες εμπειρίες.
Τα όνειρα σου ποια είναι;
-Τα όνειρα μου είναι τα παιδιά μου, να τους δώσω ένα καλό παράδειγμα, να μορφωθούν, να προκόψουν να γίνουν καλοί άνθρωποι, να πάρουν τον σωστό δρόμο και ας ασχοληθούν με ό,τι θέλουν.
Το όνειρο μου για τα ποδοσφαιρικά λόγω ηλικίας τελειώνει, είμαι 28 πλέον, αλλά εντάξει θα ήθελα να γίνω προπονητής, έχω την πρόβλεψη αυτή, να γίνω προπονητής κάποια στιγμή γιατί το κατέχω το ποδόσφαιρο, τόσα χρόνια παίζω και θα μπορούσα να βοηθήσω ουσιαστικά
Ποιός παίκτης σου αρέσει από τον διεθνή χώρο;
-Το ίνδαλμα μου δεν είναι ένα. Μου αρέσει ο Κλάρεν Ζέντοφ της Μίλαν που είναι πολύ καλός, ο Μέσι της Μπαρτσελόνα, ο Ολλανδός, είναι 35 χρονών και τρέχει σαν 15άρης, έχει πάρει τα πάντα…
Η μπάλα είναι μια στρογγυλή θεά τελικά;
-Είναι, ακόμη και οι γυναίκες λένε μερικές φορές αυτοί οι άνθρωποι τι κυνηγάνε, μια μπάλα.. Ναι όμως αν το ζεις μέσα στο γήπεδο αλλάζεις γνώμη είναι το πιο λαϊκό άθλημα.
Το ποδόσφαιρο προσφέρει χαρές, αλλά και αποδοκιμασία από την κερκίδα.
-Το έχω ζήσει και αυτό. Ο κόσμος σε ανεβάζει και την επόμενη στιγμή μπορεί να σε κατεβάσει κιόλας. Κρίνεσαι, άλλες φορές θα έχεις καλές στιγμές και άλλες κακές, έτσι είναι στο ποδόσφαιρο.
Τον συναντούμε στο Δροσερό, όπου είναι εγκατεστημένος και υποστηρίζεται από τον πατέρα του οικονομικά, γιατί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει μεν χρήματα, αλλά έχει και έξοδα, ιδίως όταν είσαι μακριά από το σπίτι σου. Ο Μπαρίς επέστρεψε από τα Χανιά όπου έπαιζε με την τοπική ομάδα, μιλώντας με ενθουσιασμό που ανακάλυψε την Κρήτη. Τα χείλη του στάζουν μέλι για τους ανθρώπους, τον τρόπο που τον υποδέχθηκαν, τον αγκάλιασαν, αλλά και το ξεπροβόδισαν, λέγοντας ότι «πάντα θα υπάρχει μια ανοικτή αγκαλιά στα μέρη τους».
Του ζητάμε να μας μιλήσει για την συμμετοχή του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο: «Η πρώτη μου ομάδα με το που πάτησα το πόδι μου στην Ξάνθη ήταν στα 16 μου, έπαιξα ένα χρόνο στην Β’ κατηγορία, την βγάλαμε – πήρε το πρωτάθλημα, πήγαμε στην Α’ κατηγορία τοπικού, κάναμε μια καλή χρονιά και μετά με πήρε η Ασπίδα Ξάνθης στην Δ’ εθνική. Αργότερα φεύγω από την Ασπίδα και πηγαίνω στον Ορφέα Ξάνθης για δύο χρόνια και μετά βρέθηκα στην Β’ εθνική στην Κατερίνη και εκεί ήμουν άτυχος, γιατί η περιπέτεια του προέδρου είχε σαν αποτέλεσμα τη διάλυσή της. Στη συνέχεια πήγα στην Καβάλα στην Β’ εθνική πάλι και εκεί είχα κάποια οικογενειακά προβλήματα, δεν με άφηνε η γυναίκα, ο πατέρας μου γκρίνιαζε κι αν δεν έχεις στήριξη από τους γονείς σου σε αυτό που αγαπάς είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Το έχω ζήσει, μπορούσα να εξελιχθώ σε μεγάλος ποδοσφαιριστής, αλλά δεν είχα την στήριξη του πατέρα μου, που ήθελε να μπω στις δουλειές του κι όχι να τρέχω πίσω από μια μπάλα. Τον δικαιολογώ εν μέρει γιατί εκείνος κάλυπτε τα της οικογένειάς μου, εξ άλλου επέλεξα να φύγω από εκεί που δεν με πλήρωναν.
Είχες επαγγελματικές προτάσεις;
- Με ζητούσαν τα Γιάννενα και ο Πανθρακικός, όταν ήταν στην Γ΄ εθνική ο Πανθρακικός και τα Γιάννενα στην Β’ εθνική και δεν πήγα… Μετά επέστρεψα πάλι στον Ορφέα επειδή ήταν κοντά. Κάποια στιγμή αποφάσισα να συνεχίσω και για καλή μου τύχη πήγα στα Χανιά. Ανεβάσαμε την ομάδα από την Δ’ στην Γ΄ κατηγορία…», αλλά τώρα επέστρεψα και είμαι ελεύθερος, θα με ενδιέφερε κάτι εδώ κοντά.
Πιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις;
-Να κυνηγήσουν το όνειρό τους, να μην το βάλλουν κάτω, να γίνουν αυτό που θέλουν. Να μη τους σταματήσει κανείς! Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρίκι, πέρασα δύσκολα με τους γονείς μου, γιατί ο πατέρας μου, επέμενε να διαβάζω, με το ξύλο έβγαλα το γυμνάσιο, αλλά κάποιες στιγμές έκρυβα την τσάντα μου για να πάω για προπόνηση και περίμενα τον πατέρα μου να πάει στην δουλειά και αργούσα 10 λεπτά πάντα για να πάω στην προπόνηση και μου έλεγε γιατί άργησες ο προπονητής και του είπα την αλήθεια ότι δεν μ΄ αφήνουν οι δικοί μου. κάποια στιγμή πήγαν στον πατέρα μου και του είπαν καλά γιατί δεν αφήνεις το παιδί να παίξει μπάλα, αφού το έχει μεράκι… Ο πατέρας μου δεν την χωνεύει την μπάλα, μέχρι και αυτή την στιγμή θέλει να γίνω εργάτης, να δουλέψω έξω. Μια φορά με έχει δει μόνο στο γήπεδο όταν ήμουν στην Καβάλα και αυτό από περιέργεια.
Η οικογένειά σου ακολουθεί;
-Κάποια χρόνια ακολούθησε, αλλά μετά δεν μπόρεσε, γιατί είναι δύσκολο όταν έχεις τρία παιδιά δεν συμφέρει και οικονομικά. Ο αθλητισμός απαιτεί θυσίες δηλαδή θα βρεθείς σε κάποια στιγμή, τέτοια εποχή τώρα που θα μείνεις 5-6 μήνες απλήρωτος, η οικογένεια τότε τί θα κάνει; Έτσι είναι…
Κάνεις κάτι άλλο παράπλευρο;
-Όχι, ασχολούμαι επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, απλώς όταν μένω το καλοκαίρι, βοηθάω τον πατέρα μου.
Πάντως πρέπει να σας πω ότι έχουμε πολύ καλά ταλέντα στο χωριό μας και πρέπει κάποιος να τα καθοδηγήσει να πάρουν το σωστό δρόμο να ξεπεράσουν την νοοτροπία που υπάρχει να ανοίξουν τα φτερά τους.
Τί είναι για σένα το ποδόσφαιρο; Παρακολουθείς αγώνες, έχεις παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο face book;
-Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου, μέρος του εαυτού μου. Φυσικά με ενδιαφέρει και προσπαθώ να ξέρω τι γίνεται πανελλαδικά και σε διεθνές επίπεδο. Από την άλλη πλευρά πιστεύω ότι το ίντερνετ φέρνει μια άλλη δυναμική που δεν μπορείς να την αφήσεις ανεκμετάλλευτη. Έτσι μετέχω στο face book κι έχω εκατοντάδες φίλους. Ο καλύτερος κόσμος που έχω ζήσει ήταν στα Χανιά, ακόμη και που έχω φύγει μου στέλνουν συνέχεια μηνύματα, ότι δεν θα με ξεχάσουν ποτέ, ότι θέλουν να γυρίσω πίσω, ότι με έχουν στην καρδιά τους… Έχω ζήσει απίστευτες εμπειρίες.
Τα όνειρα σου ποια είναι;
-Τα όνειρα μου είναι τα παιδιά μου, να τους δώσω ένα καλό παράδειγμα, να μορφωθούν, να προκόψουν να γίνουν καλοί άνθρωποι, να πάρουν τον σωστό δρόμο και ας ασχοληθούν με ό,τι θέλουν.
Το όνειρο μου για τα ποδοσφαιρικά λόγω ηλικίας τελειώνει, είμαι 28 πλέον, αλλά εντάξει θα ήθελα να γίνω προπονητής, έχω την πρόβλεψη αυτή, να γίνω προπονητής κάποια στιγμή γιατί το κατέχω το ποδόσφαιρο, τόσα χρόνια παίζω και θα μπορούσα να βοηθήσω ουσιαστικά
Ποιός παίκτης σου αρέσει από τον διεθνή χώρο;
-Το ίνδαλμα μου δεν είναι ένα. Μου αρέσει ο Κλάρεν Ζέντοφ της Μίλαν που είναι πολύ καλός, ο Μέσι της Μπαρτσελόνα, ο Ολλανδός, είναι 35 χρονών και τρέχει σαν 15άρης, έχει πάρει τα πάντα…
Η μπάλα είναι μια στρογγυλή θεά τελικά;
-Είναι, ακόμη και οι γυναίκες λένε μερικές φορές αυτοί οι άνθρωποι τι κυνηγάνε, μια μπάλα.. Ναι όμως αν το ζεις μέσα στο γήπεδο αλλάζεις γνώμη είναι το πιο λαϊκό άθλημα.
Το ποδόσφαιρο προσφέρει χαρές, αλλά και αποδοκιμασία από την κερκίδα.
-Το έχω ζήσει και αυτό. Ο κόσμος σε ανεβάζει και την επόμενη στιγμή μπορεί να σε κατεβάσει κιόλας. Κρίνεσαι, άλλες φορές θα έχεις καλές στιγμές και άλλες κακές, έτσι είναι στο ποδόσφαιρο.
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News
