Γ. Πεταλωτής : “Η κοινωνία που πειθάρχησε ξαφνικά κινδυνεύει να μείνει χωρίς εμβόλια”

Η κόντρα μεταξύ εταιρειών που έχουν υπογράψει συμβόλαια με την ΕΕ για την παράδοση εμβολίων κατά της Covid -19 έχει κλιμακωθεί τις τελευταίες μέρες και κυρίως αφορά την εταιρεία AstraZeneca.

Ο πρώην βουλευτής Ροδόπης Γιώργος Πεταλωτής σχολιάζοντας αυτήν την κόντρα έγραψε σε προσωπική του ανάρτηση τα εξής : “Είναι αντιληπτό ότι οι εταιρίες που παράγουν τα εμβόλια δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα , ούτε προορίζονται για να ασκούν κοινωνικό έργο. Το ρίσκο που πήραν για την έρευνα, την έγκριση, την τυποποίηση και τη διάθεση των προϊόντων τους, προφανώς δεν θα το αναλάμβαναν μόνες τους χωρίς τη γενναία χρηματοδότηση κυβερνήσεων και υπερεθνικών Οργανισμών, όπως η ΕΕ που επείγονταν να αποκτήσουν εμβόλιο για τους πολίτες τους. Και ευτυχώς σε πολύ γρήγορο χρόνο το εμβόλιο αποκτήθηκε. Μοιράζοντας ανακούφιση σε έναν πλανήτη κλειστό, ως μοναδική λύση. Όπως και εξίσου γενναία είναι και τα ποσά που δίνονται για την αγορά τους, παρά τις δυσχερείς οικονομικές συνθήκες. Οι συμφωνίες που έγιναν, προφανώς θα αποτελούσαν νομικά κείμενα με όρους εξαντλητικά λεπτομερείς και απόλυτα δεσμευτικούς για τα μέρη, με ρήτρες μπετόν. Οι πολίτες με την έναρξη των εμβολιασμών άρχισαν να βλέπουν το φως στην άκρη του τούνελ, να τους δημιουργείται η βεβαιότητα της ορθής πορείας, να ανοίγουν ακόμη και φιλοσοφικές και πολιτικές συζητήσεις περί υποχρεωτικότητας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρέμβασης στο ‘πολύτιμο’ DNA μας και να σχεδιάζουν επί χάρτου την ανάκαμψη στους τομείς της υγείας , της οικονομίας , της παιδείας που βρίσκονται στα τάρταρα. Με εμβολιασμένο όμως ακόμη ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού, αυτή η κοινωνία που στην πλειοψηφία της πειθάρχησε πρωτοφανώς, που δείχνει επί ένα χρόνο μεγάλη απρόσμενη ανοχή, ξαφνικά αντιλαμβάνεται ότι κινδυνεύει να μείνει χωρίς εμβόλια , ότι δεν υπάρχουν εξασφαλισμένες δόσεις, ότι οι εταιρίες παίζουν παιχνίδια’, ότι οι αυτονόητα σκληρά συμφωνημένοι όροι τελικά μάλλον εμπεριέχουν περιθώρια ανεπίτρεπτης ευελιξίας ως προς την παράδοση των δόσεων , των ρητρών , της πατέντας τους. Η ανησυχία επιτείνεται ακόμη περισσότερο βλέποντας την αμηχανία της ΕΕ και τη συμπεριφορά της ως εξαπατημένου μέρους της συμφωνίας. Εάν όλα αυτά δεν αφορούσαν την έξοδο από μια πανδημία , που τη βιώνουμε με θανάτους, εκτεταμένη αρρώστια, οικονομική καταστροφή, αναστολή βασικών ατομικών ελευθεριών και ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας , θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε ‘business as usual’. Όμως οι συνθήκες επιβάλλουν άμεση εξήγηση και λογοδοσία όσων εθνικά και υπερεθνικά χειρίζονται το μεγάλο αυτό ζήτημα , γιατί αυτά πληρώνονται με ζωές και επιδρούν σε οικονομίες πολλών γενιών. Η ιστορία του τέλματος πρέπει να κλείσει σύντομα και να αφαιρεθεί ό,τι το αναπαράγει”.