Ο ομότιμος καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών γράφει στο ΧΡΟΝΟ για το έργο του ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
Όταν ξεκινάω ένα έργο δεν γνωρίζω καλά-καλά ούτε το θέμα. Δεν ξεκινάω δηλαδή και να πω! Τώρα θα φτιάξω το τάδε. H περιπέτεια της διάπλασης έχει την ομορφιά της.
Το έργο μόλις τελειώσει, είναι αυτό μόνο του που προσδίδει το θέμα, το όνομά του.
Εάν φυσικά θέλεις να το βαφτίσεις!
Τη δουλειά μου διακρίνει ένας γεωμετρισμός, άλλοτε πιο εμφανής, άλλοτε λιγότερο εμφανής, εσωτερικός. Πιστεύω πως προσδίδει στη γλυπτική μεγαλύτερη αντοχή, σχήματα πιο ανθεκτικά και αυξημένη διάρκεια. Πιστεύω στη γεωμετρία πως συνθέτει πιο όμορφα τ’ ανθρώπινα δημιουργήματα και συμβαδίζει με τη φύση, ενώ παράλληλα προσφέρει υπόληψη, ηρεμία, αλλά και δυναμισμό.
Δουλεύοντας κανείς τα διάφορα υλικά – ακόμη και τα πιο συμβατικά- τού “βγαίνουν” πράγματα πρωτόφαντα. Άπειρα παιχνιδίσματα, σχήματα, άπειρες ιδέες που δυσκολεύεσαι να τις ταξινομήσεις. Η ικανοποίηση της περιέργειας σε βάζει στο χορό της υλοποίησης.
Δυστυχώς κι ευτυχώς σ’ έναν γλύπτη η υλοποίηση μιας - οποιασδήποτε άποψης-απαιτεί χρόνο που εν τω μεταξύ η μια ιδέα διαδέχεται την άλλη με μια αξιοπερίεργη ταχύτητα...
Η δουλειά μου δεν περικλείει κανένα μεταφυσικό νόημα. Είναι αυτή που φαίνεται στον παρόντα χρόνο. Ορθολογική, απλή, ανθρώπινη, με επικούρια διάθεση.
Την γλυπτική μου οι μέχρι τώρα τεχνοκρίτες και τεχνο-ιστορικοί, δεν μπόρεσαν να την ... κατατάξουν στις γνωστές τάσεις και τεχνοτροπίες.
Προς διευκόλυνση, εγώ θα την έλεγα “δομημένη πλαστικότητα” αλλά εάν θέλει κάποιος να λήγει σε ... ισμός, μπορεί να την πει “δομημένος πλαστικισμός” ή κι ακόμα “δομημένος νεο-πλαστικισμός”. Κυβιστής πάντως δεν είμαι! Όπως δεν είμαι ... κι εννοιακός, αν κι εδώ σηκώνει πολλή συζήτηση ...
Εάν ένας γλύπτης μπορεί να πει αυτά που θέλει με λόγια, τότε δεν χρειάζεται να κάνει γλυπτική. Όπως κι ένας μουσικός ...
Πάντως η δουλειά μου δεν ακολουθεί ευθύγραμμη πορεία. Δεν μ’ αρέσει. Μ’ αρέσουν οι διακυμάνσεις της. Μπρος – πίσω, δεξιά – αριστερά. Μ’ αρέσει ο δρόμος να είναι μακρύς.
Η ταυτότητα του κάθε καλλιτέχνη, υπάρχει κι αποτυπώνεται, αρκεί αυτά που κάνει να είναι δικά του κι όχι κανενός άλλου.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Πανουργιάς Θύμιος (1931 Αγρίνιο )
Σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Γιάννη Παππά (1951-1956) και με υποτροφία του Ι.Κ.Υ συνέχισε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1960-1963) κοντά στον Λουί Λεγκ. Υπήρξε καθηγητής γλυπτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών την περίοδο 1972-1998, ενώ δίδαξε και ως επισκέπτης καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1986-1987). Ανήκει στα ιδρυτικά μέλη του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (1973) και του Συλλόγου Γλυπτών (1978), του οποίου διετέλεσε και πρόεδρος.
Πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Βρετανικό Συμβούλιο το 1969, την οποία ακολούθησαν ατομικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συμμετοχές σε ομαδικές διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1965, όπου κέρδισε το αργυρό μετάλλιο, του Σάο Πάουλο το 1969 και της Βενετίας το 1972.
Η ΣΕΛΙΔΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΚΕΛΥΦΟΣ ΛΟΓΟΥ – ΟΡΑΜΑΤΟΣ - ΠΡΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ-ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΔΡΑ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ. ΟΙ “ΣΥΝΔΑΙΤΥΜΟΝΕΣ” ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΓΙΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
Το έργο μόλις τελειώσει, είναι αυτό μόνο του που προσδίδει το θέμα, το όνομά του.
Εάν φυσικά θέλεις να το βαφτίσεις!
Τη δουλειά μου διακρίνει ένας γεωμετρισμός, άλλοτε πιο εμφανής, άλλοτε λιγότερο εμφανής, εσωτερικός. Πιστεύω πως προσδίδει στη γλυπτική μεγαλύτερη αντοχή, σχήματα πιο ανθεκτικά και αυξημένη διάρκεια. Πιστεύω στη γεωμετρία πως συνθέτει πιο όμορφα τ’ ανθρώπινα δημιουργήματα και συμβαδίζει με τη φύση, ενώ παράλληλα προσφέρει υπόληψη, ηρεμία, αλλά και δυναμισμό.
Δουλεύοντας κανείς τα διάφορα υλικά – ακόμη και τα πιο συμβατικά- τού “βγαίνουν” πράγματα πρωτόφαντα. Άπειρα παιχνιδίσματα, σχήματα, άπειρες ιδέες που δυσκολεύεσαι να τις ταξινομήσεις. Η ικανοποίηση της περιέργειας σε βάζει στο χορό της υλοποίησης.
Δυστυχώς κι ευτυχώς σ’ έναν γλύπτη η υλοποίηση μιας - οποιασδήποτε άποψης-απαιτεί χρόνο που εν τω μεταξύ η μια ιδέα διαδέχεται την άλλη με μια αξιοπερίεργη ταχύτητα...
Η δουλειά μου δεν περικλείει κανένα μεταφυσικό νόημα. Είναι αυτή που φαίνεται στον παρόντα χρόνο. Ορθολογική, απλή, ανθρώπινη, με επικούρια διάθεση.
Την γλυπτική μου οι μέχρι τώρα τεχνοκρίτες και τεχνο-ιστορικοί, δεν μπόρεσαν να την ... κατατάξουν στις γνωστές τάσεις και τεχνοτροπίες.
Προς διευκόλυνση, εγώ θα την έλεγα “δομημένη πλαστικότητα” αλλά εάν θέλει κάποιος να λήγει σε ... ισμός, μπορεί να την πει “δομημένος πλαστικισμός” ή κι ακόμα “δομημένος νεο-πλαστικισμός”. Κυβιστής πάντως δεν είμαι! Όπως δεν είμαι ... κι εννοιακός, αν κι εδώ σηκώνει πολλή συζήτηση ...
Εάν ένας γλύπτης μπορεί να πει αυτά που θέλει με λόγια, τότε δεν χρειάζεται να κάνει γλυπτική. Όπως κι ένας μουσικός ...
Πάντως η δουλειά μου δεν ακολουθεί ευθύγραμμη πορεία. Δεν μ’ αρέσει. Μ’ αρέσουν οι διακυμάνσεις της. Μπρος – πίσω, δεξιά – αριστερά. Μ’ αρέσει ο δρόμος να είναι μακρύς.
Η ταυτότητα του κάθε καλλιτέχνη, υπάρχει κι αποτυπώνεται, αρκεί αυτά που κάνει να είναι δικά του κι όχι κανενός άλλου.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Πανουργιάς Θύμιος (1931 Αγρίνιο )
Σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Γιάννη Παππά (1951-1956) και με υποτροφία του Ι.Κ.Υ συνέχισε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1960-1963) κοντά στον Λουί Λεγκ. Υπήρξε καθηγητής γλυπτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών την περίοδο 1972-1998, ενώ δίδαξε και ως επισκέπτης καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1986-1987). Ανήκει στα ιδρυτικά μέλη του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (1973) και του Συλλόγου Γλυπτών (1978), του οποίου διετέλεσε και πρόεδρος.
Πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Βρετανικό Συμβούλιο το 1969, την οποία ακολούθησαν ατομικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συμμετοχές σε ομαδικές διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1965, όπου κέρδισε το αργυρό μετάλλιο, του Σάο Πάουλο το 1969 και της Βενετίας το 1972.
Η ΣΕΛΙΔΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΚΕΛΥΦΟΣ ΛΟΓΟΥ – ΟΡΑΜΑΤΟΣ - ΠΡΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ-ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΔΡΑ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ. ΟΙ “ΣΥΝΔΑΙΤΥΜΟΝΕΣ” ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΓΙΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News
