Εδώ παπάς, εκεί παπάς, τελικά που είναι ο Παπα-δήμος; Μέχρι και αργά τη νύχτα χθες, δεν υπήρχε το πολυπόθητο όνομα που από το πρωί της Δευτέρας περιμένουμε να ακούσουμε. Το πρόσωπο το οποίο θα παριστάνει τον πρωθυπουργό για τους επόμενους τρεις(;) μήνες, έως ότου φτάσουμε στην 19 Φεβρουαρίου, όπου είναι η ημερομηνία ορόσημο.
Με χρονολογική σειρά, έχουμε την 6η δόση του ΔΝΤ, η οποία «τρέχει» αλλά δεν ξέρουμε πότε θα σταματήσει και θα την εισπράξουμε. Ένα δημοψήφισμα το οποίο αποτέλεσε επικοινωνιακό τρικ Παπανδρέου, -όσοι θέλουν το πιστεύουν αυτό. Την παραίτηση Παπανδρέου από πρωθυπουργός, το ίδιο και με τους υπουργούς της κυβέρνησης.
Εχουμε τρία ονόματα τα οποία θεωρούνται επικρατέστερα για να αναλάβουν την πρωθυπουργία της χώρας μας (Παπαδήμος, Ρουμελιώτης και Διαμαντούρος), μία συμφωνία η οποία είναι μετέωρη (αυτή της 26ης Οκτωβρίου), μία Ευρώπη, συγκεκριμένα Γαλλία και Γερμανία, οι οποίες περιμένουν την πλήρη κατάλυση του πολιτικού μας συστήματος ώστε να εκμεταλλευτούν τον πανικό και το χάος, μέχρι την 19η Φεβρουαρίου, όπου θα έχουμε εκλογές.
Τρίβουν τα χέρια τους οι Ευρωπαίοι ομόλογοί μας, ενώ την ίδια στιγμή, η Ιταλία, βυθισμένη από τα πολιτικά και τα οικονομικά προβλήματά της, «βάρεσε πιστόλι», ακολουθώντας βήμα προς βήμα τη χώρα μας.
Η λύση βρέθηκε προ πολλού. Μία Ευρώπη, δύο ταχυτήτων. Η Μέργκελ το υπερασπίζεται σθεναρά, και ο Σαρκοζί συμφωνεί. Μία Ευρώπη, με ένα δυνατό ευρώ, σταθερή οικονομία, αύξoντα ρυθμό ανάπτυξης, και από την άλλη, οι προβληματικές οικονομίες (Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία), σε ένα δεύτερο ρόλο, υπό το βλέμμα της Τρόικα, το συνεχές άγχος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, και του ΔΝΤ.
Σε μία τέτοια οικονομία, ή είσαι ισχυρός, ή είσαι χαμένος. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση. Είναι φανερό ότι η χώρα μας, δεν είναι στους δυνατούς. Πράγμα αρκετά παράδοξο για το γεωγραφικό σημείο το οποίο βρίσκεται. Μία πραγματικότητα, αναφέρει, ότι γεωπολιτικοί αναλυτές, παρόλο το χρέος της χώρας μας, θεωρούν ότι η κατάσταση μπορεί άμεσα να αλλάξει αν εκμεταλλευτούμε τον «παράδεισο» όπως μας αρέσει και τους ίδιους να αποκαλούμε τη χώρα μας.
Οχι δεν αναφέρομαι μόνο στο τι υπάρχει στο –πλούσιο κατά τα άλλα- υπέδαφός μας. Τουρισμός, κλίμα, αρχαία και όλα αυτά, μην τα ξαναγράφουμε ένα ένα, τα οποία συνθέτουν ένα πολύπλοκο σύνολο ομορφιάς για την χώρα μας παραμένει ανεκμετάλλευτο. Είχαμε παρουσιάσει παλαιότερα, σε συνέντευξη του Dr. Ιωάννη Λύρα στον «Χ», τις προοπτικές εξέλιξης του ιατρικού τουρισμού. Κάτι αντίστοιχο πρότεινε ο Γερμανός πρέσβης από τη Θεσσαλονίκη πριν από λίγες μέρες.
Χωρίς πλάνο, χωρίς ιδέες και χωρίς πρόγραμμα, ανάπτυξη, και πόσο μάλιστα σχέδια μακροπρόθεσμης κατεύθυνσης, ούτε να τα φανταζόμαστε. Καθημερινοί ήρωες, όλοι όσοι επενδύουν, μέσα στη ρευστή αυτή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
«Με λάθος κόμμα, χαλάς όλη τη σύνταξη» πάλευαν σωστά να μας μάθουν οι δάσκαλοι μας στο σχολείο τότε, εμείς τα είχαμε παρερμηνεύσει…
Με χρονολογική σειρά, έχουμε την 6η δόση του ΔΝΤ, η οποία «τρέχει» αλλά δεν ξέρουμε πότε θα σταματήσει και θα την εισπράξουμε. Ένα δημοψήφισμα το οποίο αποτέλεσε επικοινωνιακό τρικ Παπανδρέου, -όσοι θέλουν το πιστεύουν αυτό. Την παραίτηση Παπανδρέου από πρωθυπουργός, το ίδιο και με τους υπουργούς της κυβέρνησης.
Εχουμε τρία ονόματα τα οποία θεωρούνται επικρατέστερα για να αναλάβουν την πρωθυπουργία της χώρας μας (Παπαδήμος, Ρουμελιώτης και Διαμαντούρος), μία συμφωνία η οποία είναι μετέωρη (αυτή της 26ης Οκτωβρίου), μία Ευρώπη, συγκεκριμένα Γαλλία και Γερμανία, οι οποίες περιμένουν την πλήρη κατάλυση του πολιτικού μας συστήματος ώστε να εκμεταλλευτούν τον πανικό και το χάος, μέχρι την 19η Φεβρουαρίου, όπου θα έχουμε εκλογές.
Τρίβουν τα χέρια τους οι Ευρωπαίοι ομόλογοί μας, ενώ την ίδια στιγμή, η Ιταλία, βυθισμένη από τα πολιτικά και τα οικονομικά προβλήματά της, «βάρεσε πιστόλι», ακολουθώντας βήμα προς βήμα τη χώρα μας.
Η λύση βρέθηκε προ πολλού. Μία Ευρώπη, δύο ταχυτήτων. Η Μέργκελ το υπερασπίζεται σθεναρά, και ο Σαρκοζί συμφωνεί. Μία Ευρώπη, με ένα δυνατό ευρώ, σταθερή οικονομία, αύξoντα ρυθμό ανάπτυξης, και από την άλλη, οι προβληματικές οικονομίες (Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία), σε ένα δεύτερο ρόλο, υπό το βλέμμα της Τρόικα, το συνεχές άγχος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, και του ΔΝΤ.
Σε μία τέτοια οικονομία, ή είσαι ισχυρός, ή είσαι χαμένος. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση. Είναι φανερό ότι η χώρα μας, δεν είναι στους δυνατούς. Πράγμα αρκετά παράδοξο για το γεωγραφικό σημείο το οποίο βρίσκεται. Μία πραγματικότητα, αναφέρει, ότι γεωπολιτικοί αναλυτές, παρόλο το χρέος της χώρας μας, θεωρούν ότι η κατάσταση μπορεί άμεσα να αλλάξει αν εκμεταλλευτούμε τον «παράδεισο» όπως μας αρέσει και τους ίδιους να αποκαλούμε τη χώρα μας.
Οχι δεν αναφέρομαι μόνο στο τι υπάρχει στο –πλούσιο κατά τα άλλα- υπέδαφός μας. Τουρισμός, κλίμα, αρχαία και όλα αυτά, μην τα ξαναγράφουμε ένα ένα, τα οποία συνθέτουν ένα πολύπλοκο σύνολο ομορφιάς για την χώρα μας παραμένει ανεκμετάλλευτο. Είχαμε παρουσιάσει παλαιότερα, σε συνέντευξη του Dr. Ιωάννη Λύρα στον «Χ», τις προοπτικές εξέλιξης του ιατρικού τουρισμού. Κάτι αντίστοιχο πρότεινε ο Γερμανός πρέσβης από τη Θεσσαλονίκη πριν από λίγες μέρες.
Χωρίς πλάνο, χωρίς ιδέες και χωρίς πρόγραμμα, ανάπτυξη, και πόσο μάλιστα σχέδια μακροπρόθεσμης κατεύθυνσης, ούτε να τα φανταζόμαστε. Καθημερινοί ήρωες, όλοι όσοι επενδύουν, μέσα στη ρευστή αυτή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
«Με λάθος κόμμα, χαλάς όλη τη σύνταξη» πάλευαν σωστά να μας μάθουν οι δάσκαλοι μας στο σχολείο τότε, εμείς τα είχαμε παρερμηνεύσει…
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News
