Φιλία Αν όχι τώρα πότε;

Παλιότερα η ευτυχία αποτελούσε γνωστικό αντικείμενο της ποίησης και φιλοσοφίας, αργότερα επεκτάθηκε στη φιλολογία, κοινωνιολογία, ψυχολογία κι ακόμα πιο πρόσφατα στην ιατρική και οικονομία. Στα πλαίσια της σημερινής εγωκεντρικής κοινωνίας δεν είναι καθόλου τυχαία η προτίμηση της χρήσης του όρου της Ευτυχίας από αυτόν της Φιλίας, διότι η ευτυχία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον άκρατο ατομισμό και τον φονταμενταλισμό των χρηματαγορών, παρά η φιλία, η οποία ξεφεύγει από τα στενά όρια του «Εγώ» και επεκτείνεται στο «Εσύ» και «Εμείς». Η ευτυχία είναι μια ατομική υπόθεση, σε αντίθεση με τη φιλία, η οποία προϋποθέτει τουλάχιστον δύο ή και περισσότερα συνειδητά άτομα…
Όταν κατανοήσουμε ότι η σημερινή δομή στο χώρο της πολιτικής που παρέδωσε άνευ όρων την εξουσία στα χέρια των χρηματαγορών, είναι αποκλειστικά υπαίτια για τη σημερινή κρίση, θα είμαστε σε θέση να αλλάξουμε τα πράγματα ριζικά και να επαναφέρουμε την ελπίδα και το χαμόγελο στα χείλη μας. Γνωρίζουμε ότι σύμπασα η ζωή είναι επίλυση προβλημάτων (Carl. R. Popper), όχι όμως, θέλω να προσθέσω, η επανάληψη και επιδείνωσή τους, όπως συμβαίνει δυστυχώς σ’ αυτόν τον τόπο καθημερινά. Για το σκοπό αυτό οφείλουμε, αποκλείοντας κάθε μορφή βίας να επανεκτιμήσουμε μερικές έννοιες, με πρώτες αυτές της φιλίας, της συμμετοχής και της δημοκρατίας (πολιτείας), αξιοποιώντας παράλληλα πλήρως τη σύγχρονη τεχνολογία των υπολογιστών και ειδικότερα αυτή των κοινωνικών δικτύων.
Αφετηρία μας η πλήρης επίγνωση ότι η φονταμενταλιστική οικονομία των χρηματαγορών θεμελιώνεται στον άκρατο ατομισμό (εγωισμό) και τρέφεται από τη βία που εμείς οι ίδιοι, βλακωδώς, μέχρι σήμερα της προσφέρουμε απλόχερα. Με απλά λόγια η σημερινή απάνθρωπη κοινωνία χωρίς επιθετικότητα και βία θα κατάληγε ατροφική και χωρίς εγωισμό-ατομισμό ανύπαρκτη…
Έτσι το θέμα εγκαθίδρυσης μιας καλύτερης κοινωνίας δεν είναι καταρχήν πολιτικό-οικονομικό αλλά βιολογικό-ανθρωπολογικό και εξαρτάται άμεσα από την εκπαίδευσή μας στην πραγματική φιλία.
Όπως και να χαρακτηρίσει κανείς τη φιλία, πραγματική, ειλικρινή, παλιά, δυνατή, καλή, αληθινή, εκλεκτή, μοναδική, βαθιά, καρδιακή κλπ., η φιλία είναι μία ουσιαστική σχέση «Εγώ-Εσύ» (Martin Buber) που προϋποθέτει μια ουσιαστική σχέση «Εγώ-Εαυτός» (αυτογνωσία) και αντιπροσωπεύει μια ψυχή σε δύο σώματα (Αριστοτέλης). Μια σχέση δηλαδή στην οποία οι εξηγήσεις περιττεύουν (Catherine Mansfield) και απουσιάζουν παντελώς οι ρητορείες, αντιπαραθέσεις, αντιδικίες και αντιπαλότητες, με τις οποίες μας έχουν κυριολεκτικά τρελάνει όλοι οι πολιτικοί.
Κατά τον Robert McAfee Brown γερνάει εσωτερικά κανείς, όπως και η κοινωνία, όταν παύει να διατηρεί φιλικές σχέσεις, οι οποίες με τα λόγια της Rachel Naomi Remen στηρίζονται στη στοργική σιωπή, ακούγοντας δηλαδή προσεκτικά ο ένας τον άλλον. Έτσι η Φιλία δεν μπορεί παρά να είναι μια γλυκιά υποχρέωση και ποτέ μια ευκαιρία (Khalil Gibran), που εμπεριέχει την Αγάπη, την Εμπιστοσύνη, την ασφάλεια και φυσικά την ευτυχία. Η άποψη του K.S. Lewis ότι η φιλία φαίνεται περιττή όπως και η φιλοσοφία, όπως και η τέχνη, δεν αληθεύει, διότι σήμερα ακόμα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διαπιστώνει ότι η ευτυχία (που εμπεριέχεται στη φιλία) αποτελεί ένα βασικό παράγοντα της Υγείας.
Η άποψη των Nicholas A. Christakis και James H. Fowler ότι είμαστε συνδεδεμένοι, δεν αποτελεί καμία καινοτομία. Αυτό λέει μεταξύ άλλων και το απόφθεγμα του Goethe, που υπογραμμίζει πως αν φερθείς στους ανθρώπους καθώς πρέπει, θα βοηθήσεις ώστε να γίνουν κι εκείνοι καθώς πρέπει. Ωστόσο την πραγματική αξία της χαράς θα την απολαύσει κανείς μόνο εφόσον την μοιραστεί (Mark Twain) γιατί με τα λόγια του Shakespeare, η ψυχή αγαλλιάζει με τη σκέψη και μόνο των καλών φίλων, όπως και με τη στοργή  που αισθανόμαστε γι’ αυτούς (Thomas Jefferson). Χωρίς να ξεχνάμε ότι η Φιλία που διαλύθηκε δεν ήταν ποτέ αληθινή (Άγιος Ιερώνυμος), και ότι η πραγματική φιλία χτίζεται μόνο πάνω στα θεμέλια της αλήθειας και της γνώσης (Henry David Thoreau).   Συνεχίζεται…