Ο άνθρωπος είναι απλά άλλος ένας άνθρωπος, το ζώο είναι ένα ολόκληρο «έθνος», ένα έμβλημα. Ζωγράφος της νέας γενιάς ο Αντώνης Λάριος γράφει για το έργο του και τη σχέση του με τον θεατή ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
Η εικόνα μου επιθυμώ να ανησυχεί τον καρπωτή - θεατή. Η θέση του ζωγράφου είναι εκ των πραγμάτων δηλωτική. Με ενδιαφέρει το «πειρακτικό» κομμάτι της επικοινωνίας, μιας επικοινωνίας σε ανθρώπινη κλίμακα, διυποκειμενική που σε πολλές περιπτώσεις εκπίπτει στα όρια της ύβρεως κατά της κοινής ηθικής. Από αυτήν ακριβώς την υποκριτική ηθική προσπαθούν τα πλάσματά μου να δραπετεύσουν με τρόπο αστείο. Το χιούμορ είναι απαραίτητο στο επικλινές έδαφος της σύγχρονης καλλιτεχνικής απόπειρας, είναι αναλγητικό.
Οι εικόνες μου προκύπτουν μέσα από τη φαινομενολογία του γκροτέσκο, από τον Bosch ως τα αινιγματικά κολάζ του σουρεαλισμού (Max Ernst). Το ανθρώπινο σώμα εξακολουθεί να παρουσιάζεται με τρόπο νευρωτικό και με μια κίνηση «παγωμένη» σε κάποια ενέργεια ενοχική. Ο άνθρωπος είναι απλά άλλος ένας άνθρωπος, το ζώο είναι ένα ολόκληρο «έθνος», ένα έμβλημα.
Η μυθολογία προτείνεται έναντι της Ιστορίας ως ποιητική του ανορθόλογου. Μέσα από αυτή την ποιητική ξεπηδά ένα γκροτέσκο καρναβάλι από πλάσματα αναιδή, πλάσματα ενός ταξικού ασυνείδητου θα λέγαμε, μιας ταξικής λίμπιντο. Ο χώρος τους είναι αβαθής, σφηνωμένος ανάμεσά τους, εμβληματικός, εντείνει τη βία της οπτικής πρόσκρουσης. Ένα σώμα από εκφραστές του υποανθρώπινου, του δαιμονιακού, μέσα σε μια καταγέλαστη διαδικασία ταπείνωσης του είδους.
Με ενδιαφέρει η εξαντικειμενοποίηση του σώματος, ο επιδειξιασμός, η δραματοποίηση του τραύματος με τον εξουσιαστικό τρόπο που επιλέγει η εκκλησιαστική ζωγραφική. Επιλέγω το γυναικείο σώμα στην πιο υγιή του φύση και το μετατρέπω σε «πάσχον» σώμα για να δημιουργήσει έναν μυστικό δεσμό με τον θεατή.
Στη ζωγραφική μου η προϋπάρχουσα γνώση του αντικειμένου, σε συνδυασμό με την άμεση μεταγραφή μιας αισθητήριας ή συναισθηματικής κατάστασης που προκύπτει από τους ελεύθερους συνειρμούς, δημιουργούν ένα κράμα σχεδιαστικού απόλυτου, αλλά όχι ακριβούς. Όταν ζωγραφίζω, χρησιμοποιώ ένα προσχέδιο στον βαθμό που θεωρώ άρτιο, σαν το έργο υπό κλίμακα. Η περαιτέρω εργασία μου είναι χειρωνακτική και δεν εμπεριέχει συγκινησιακή εμπλοκή.
Η ΣΕΛΙΔΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΚΕΛΥΦΟΣ ΛΟΓΟΥ – ΟΡΑΜΑΤΟΣ - ΠΡΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ-ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΔΡΑ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ. ΟΙ “ΣΥΝΔΑΙΤΥΜΟΝΕΣ” ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣΓΙΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
Οι εικόνες μου προκύπτουν μέσα από τη φαινομενολογία του γκροτέσκο, από τον Bosch ως τα αινιγματικά κολάζ του σουρεαλισμού (Max Ernst). Το ανθρώπινο σώμα εξακολουθεί να παρουσιάζεται με τρόπο νευρωτικό και με μια κίνηση «παγωμένη» σε κάποια ενέργεια ενοχική. Ο άνθρωπος είναι απλά άλλος ένας άνθρωπος, το ζώο είναι ένα ολόκληρο «έθνος», ένα έμβλημα.
Η μυθολογία προτείνεται έναντι της Ιστορίας ως ποιητική του ανορθόλογου. Μέσα από αυτή την ποιητική ξεπηδά ένα γκροτέσκο καρναβάλι από πλάσματα αναιδή, πλάσματα ενός ταξικού ασυνείδητου θα λέγαμε, μιας ταξικής λίμπιντο. Ο χώρος τους είναι αβαθής, σφηνωμένος ανάμεσά τους, εμβληματικός, εντείνει τη βία της οπτικής πρόσκρουσης. Ένα σώμα από εκφραστές του υποανθρώπινου, του δαιμονιακού, μέσα σε μια καταγέλαστη διαδικασία ταπείνωσης του είδους.
Με ενδιαφέρει η εξαντικειμενοποίηση του σώματος, ο επιδειξιασμός, η δραματοποίηση του τραύματος με τον εξουσιαστικό τρόπο που επιλέγει η εκκλησιαστική ζωγραφική. Επιλέγω το γυναικείο σώμα στην πιο υγιή του φύση και το μετατρέπω σε «πάσχον» σώμα για να δημιουργήσει έναν μυστικό δεσμό με τον θεατή.
Στη ζωγραφική μου η προϋπάρχουσα γνώση του αντικειμένου, σε συνδυασμό με την άμεση μεταγραφή μιας αισθητήριας ή συναισθηματικής κατάστασης που προκύπτει από τους ελεύθερους συνειρμούς, δημιουργούν ένα κράμα σχεδιαστικού απόλυτου, αλλά όχι ακριβούς. Όταν ζωγραφίζω, χρησιμοποιώ ένα προσχέδιο στον βαθμό που θεωρώ άρτιο, σαν το έργο υπό κλίμακα. Η περαιτέρω εργασία μου είναι χειρωνακτική και δεν εμπεριέχει συγκινησιακή εμπλοκή.
Η ΣΕΛΙΔΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΚΕΛΥΦΟΣ ΛΟΓΟΥ – ΟΡΑΜΑΤΟΣ - ΠΡΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ-ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΔΡΑ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ. ΟΙ “ΣΥΝΔΑΙΤΥΜΟΝΕΣ” ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣΓΙΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News
